Skraj Lasu

[Avari]

Rozejrzał się.
- P-przepraszam.. Muszę iść - wydusił z siebie po czym zmienił się w małego liska i pognał gdzieś w stronę terenów Plemienia Ognia.

[Astrix]

Przyszłam tutaj. Nigdy tu nie byłam, więc rozejrzałam się ciekawie. Nawet fajne miejsce. Wspięłam się na czubek wysokiego drzewa. Obserwowałam teraz szczyty drzew sięgające po horyzont.

[Evora]

 Jak zwykle przyszła tutaj. Było to miejsce ciche i spokojne. Ciekawiło ją co się stało z goblinami. Szła przed siebie, szurając nogami. Dookoła niej lewitowały dwa szklane pierścienie. Był to patent, który ostatnio wymyśliła. Nie niszcząc ich odłączyła małą kałużę i zaczęła tworzyć podobiznę goblina. Niestety jej nie wyszło, więc w furii wysłała do szkła myśl aby, się roztrzaskało. Szkło rozprysnęło się na tysiące kawałków i powbijało się w drzewa. Ciekawe. Spróbowała zrobić tak ponownie, ale się nie udało.

[Astrix]

Stęknęłam, gdy szkło wbiło się w gałąź tuż obok mojej dłoni. Skąd ono się wzięło? Cicho zeszłam niżej. Zobaczyłam dziewczynę z białymi włosami. Nie miałam zielonego pojęcia kim jest. Zeskoczyłam na ziemię i zapytałam ją o to.

[Evora]

 Gdy jakaś dziewczyna spadła z nieba obok niej i zapytała ją jak ma na imię, Ev prychnęła dumnie.
-Evora-rzekła, po czym odwróciła głowę-A ty...-dodała pogardliwym tonem.

[Astrix]

Mimo, że nie spodobał mi się ton Evory odpowiedziałam.
- Astrixen, zwiadowca księżyców - słyszałam o imieniu naszej alfy, więc nie bałam się wyjawić mojego stanowiska.

[Evora]

 Łooo. Ktoś z plemka. Dobrze wiedzieć.
-Astrixen-powtórzyła jej imię, nie brzmiało zbyt znajomo- Pochodzisz spoza plemienia, prawda?

[Astrix]

- Ta... - przyznałam - Kiedyś tam jakoś dołączyłam. Byłam włóczęgą itp, ale nie będę cię zamęczać moją biografią. - Przyszła mi na myśl scena, w której Evora leży półżywa, a ja stercze nad nią i gadam o swym życiu. Uśmiechnęłam się pod nosem.

[Evora]

 Ev mruknęła coś w odpowiedzi. W plemieniu pojawiają się nowi członkowie a ona nic o tym nie wie? To oburzające. Jak tak można?

[Astrix]

Patrzyłam na reakcję Evory. Podejrzewałam o co chodzi. Też niecierpiałam być źle informowana, bo w końcu zwiadowcy są od chomikowania informacji.

[Evora]

 Dziewczyna podeszła do jednego z drzew, w które wbiło się szkło. Odłamki były naprawdę bardzo głęboko wbite.

[Astrix]

Odeszłam powolnym krokiem do dalszego drzewa I też się przyjrzałam szkle.
- Jak to zrobiłaś? - zaciekawiłam się próbując wyrwać szkło z pnia.

[Evora]

 Odwróciła się.
-Nie wiem...-odparła. Ciekawe co byłoby gdyby udało jej się opanować dokładnie ten czar. Zaczęła zastanawiać się nad jego zastosowaniem w walce.

[Astrix]

Nadal próbowałam wyciągnąć kawał szkła. Nagle coś przyszło mi na myśl.
- Mogłabyś nieźle to wykorzystywać - uznałam. Takie miotanie szkłem byłoby potężną bronią.

[Nemeir]

Troche czasu minelo zanim w koncu znalazlem Evore.
- Evooo...aaa!!
Podbieglem do niej, polozylem na ziemii papiery i wlepilem w nia wzrok.