Z zewnątrz

[Evora]

 Usiłując się nie krzywic, a szło jej bardzo dobrze, dreptała do przodu. Mobilizowała ją idea, że im szybciej dojdzie do domu tym szybciej się go pozbędzie.

-----
 Czyżbym musiała być bardziej kreatywna?

[Bezimienny]

Wprowadził ją do środka


---------------------------
Za późno, jak dotkną skóry kobiety, to już tak łatwo go nie odpędzisz

[Evora]

----
 Co?!

[Bezimienny]

Wyszedł z domu, było zupełnie czarno. Stanął po ścianą i oparł się plecami. Ma czas

[Bezimienny]

Obracał w palcach naszyjnik z serduszkiem. Mówiąc, że cały czas o niej myśli -nie kłamał. Po głowie chodziła mu tylko nieznana kobieta, nie zdolna do ujarzmienia. Delikatnie stąpała po jego umyśle z tym uśmiechem na twarzy. Tak radosna. Jeśli coś zrobi to albo jeszcze bardziej będzie o niej myśleć, albo zapomni. Chociaż nie chce zapominać. Chce patrzeć na jej uśmiechniętą twarz za każdym razem. Jęknął coś pod nosem, może przekleństwo, może ciepłe słówko które by jej powiedział.

[Bezimienny]

Obudził się jak dostał wałkiem. Ah... musiał przysnąć, pod drzwiami, i dostać wałkiem. Wstał otrzepał się, (cały czas myśląc o jednym) i odszedł. Może zrobi coś pożytecznego

[Watriss]

Wreszcie znalazła. Niestety nie widziała nigdzie ananasów z rodzynkami. Przyjrzał się domostwu wyglądała tak jakby nikogo nie było. Nasłuchiwała.

[Vircassis]

Wszedł powolnym krokiem za Wat. Nic nie powiedział tylko się rozejrzał.

[Watriss]

-Chyba nikogo nie ma. - powiedziała zmartwiona, choć wcale tak nie było. Przecież wtedy może trochę poprzeszukiwać.

[Vircassis]

- Głupi nie jestem. Przecież widzę, że chcesz tą chatę przeszukać - mruknął i złożył ręce.

[Watriss]

Przyjrzała mu się z naburmuszoną miną.
-Pomyślałam że może mieć jakieś drewniane szkatułki albo łapy stworzeń. - starała się tłumaczyć.

[Astrix]

Dotarłam tu, w krzaki przed domem Ev. Przynajmniej teraz wiedziałam, gdzie mieszka moja alfa. Bezszelestnie obserwowałam dwóch obcych na tych terenach. Byłam niewidoczna, a ich widziałam doskonale.

[Watriss]

Zamarła. Znów do jej uszu doszedł podejrzany szelest. Nie pewna czy to nie dzikie zwierzę zaczęła nasłuchiwać.

[Vircassis]

- Taa.. Aha wmawiaj to sobie dalej! - powiedział i przewrócił oczami. Zmienił się w wilka i usiadł sobie na ziemi i ziewnął. Obejrzał się za siebie, ale przez jego słaby wzrok niczego podejrzanego nie zobaczył.

[Astrix]

Zauważyłam, że dziewczyna mnie usłyszała. Wstrzymałam oddech na chwilę, a potem zaczęłam oddychać bardzo powoli, nie tworząc ani jednego dźwięku, który mógłby zdradzić moją obecność.