Z zewnątrz

[Evora]

 Chatka jest wykonana z długich ciemnych bali. Od zewnątrz wygląda na niewielką i strasznie starą, lecz pozory mylą. W promieniu stu metrów od domku nie ma żadnego drzewa. Idealne miejsce na dom.

[Watriss]

Usiadła. Zmieniła postać i wspięła się na drzewo. Długie włosy opadły na gałęzi na której usiadła. Zaczęła się przyglądać przez szare szyby. 

[Watriss]

Patrzała jak dziewczyna znów mdleje, zastanawiała się czy może nie wejść i jej pomóc puki się nie obudzi. Zrezygnowała przypominając sobie że jest z plemienia. Nie świadomie dotknęła kieszeni w której trzymała sierść białego tygrysa. Wreszcie zawinęła ją w małą kulkę papieru, i wrzuciła przez otwarte okno. Po czym wspięła się na dach i usiadła. Chciała zrobić choć raz coś miłego dla siostry. Ona to wyczuje choćby tego nie widziała o tak wyczuje że zrobiła coś dobrego, ten jeden raz. 

[Watriss]

Usłyszała znów kapnięcie o podłogę zemdlała miała nadzieje że zdążyła podnieść futro tygrysa te powinno automatycznie zacząć ją leczyć. Przymknęła oczy, nasłuchując.

-----
nie wiedziała czy w łazience masz okno wiec nie napisała gdzie nim rzuciła, nic nie było zapisane zawinięte w nie było futerko. 

[Watriss]

Przysłuchiwała się. Wywnioskowała że dziewczyna podniosła sierść,  a ta ją uleczyła. Dlaczego to robi? Dobre pytanie. Czy ze względu na niego? On również miał siostrę białą... i martwą. Po tym jak pomogła mu uciec z pułapki, nigdy go nie odnalazła nawet szczątków. Zapachy zatarły się, ślady zniknęły. Prochy popłynęły z wiatrem. Czy jeszcze żyje? Bardzo pragnęła by powrócił, by znów mogli porozmawiać.

[Watriss]

Wzdrygnęła się gdy dziewczyna wyszła z domu. Usiadła po cichu i zaczęła jej się przyglądać. Naprawdę przypomina Nale. Jakoś nie miało ochoty z nią rozmawiać, więc wolała pozostać niezauważona, lecz ostatnio miała strasznego pecha jeśli o to chodzi. Znów zabłysło jedno oko i zaczęło przyglądać się białej istocie.   

[Nemeir]

Weszac za grzybkami dotarl tu, nieswiadom, ze jest na terenie plemienia. Gdy zobaczyl domek, postanowil mu ske przyjrzec. Zerknal przez duze oszklone drzwi.

[Nemeir]

Po dluuuuuugim czasie wrocil do niej. Byl zmeczony i o malo nie zjad jej tych wszystkich konserw ktore kupil. Ale byl tez szczesliwy, zeEvora bedzie z niego zadowolona. Raczej nie zwroci uwagi na to, ze nie bylo go tyle czasu. Podszedl znowu do oszklonych drzwi i walnal w nie glowa. Nagle zmrozilo go ze strachu.
NIE WZIAL PARAGONU!
Evora na pewno chciala paragon! Co on teraz zrobi? Krecil sie w miejscu, niepewny czy biec po paragon ( i znowu sie zgubic ) czy tu czekac na kare...

[Bezimienny]

Po wielu godzinach wędrówki, zauważył skupisko drewna, to tym bardziej dość dziwne, bo w okolicy nie ma drzew. Stanął przed domem, myśląc, że zaraz ktoś spuści na niego psy. Nic jednak się nie działo. Staną przed drzwiami i zapukał, przysłuchiwał się kroków. Jedyne co słyszał to jakieś kroki na zewnątrz, nie ludzkie tylko bardziej jak wywalający się pies.

[Bezimienny]

Po chwili rozległo się głośne uderzanie, albo coś się rozwaliło, albo ktoś tam mieszka. Postanowił dalej słuchać, choć zapukał w przerwie między uderzaniem.

[Evora]

 Niestety nie udało jej się znaleźć żadnej gałęzi. Najwyżej walnie tego typa swoją złamaną ręką. Niestety nie miała na niej gipsu, ale walnąć nie zaszkodzi.
 Ev przypomniawszy sobie, że zostawiła otwarte okno w swoim pokoju przekradła się na tył domu. Do własnego domu się wkradać. Pfff...

[Evora]

 Ev podciągnęła się na parapecie, lecz w porę zauważyła, że obcy wlazł do jej pokoju. Zdusiła w gardle przekleństwo, po czym puściła się parapetu i pognała w kierunku szklanych drzwi. Niedaleko nich zauważyła Nemeira, lecz zignorowała go i poszła dalej.

[Amber]

Zawędrowała do jakiejś chatki. Mieszkał tu ktoś z plemienia księżyca. W sumie to szukała Evory, gdyż dawno jej nie widziała, od czasu tej akcji z wieżą, ale nigdzie nie było napisane kto gdzie mieszka. Spojrzała na domek i weszła do środka.

[Nemeir]

Upuscil rzeczy na ziemie, nie mogl w to uwierzyc.
EVORA GO ZIGNOROWALA.
Wydajac rozne zalosne dzwieki uciekl daleeko. Byl tak zalamany, ze moglby teraz dostac naglego wylewu. W sumie to nawet fajnie by bylo jakby krew zalala mu pluca. Opuscilby wreszcie ten okrutny swiat.

[Evora]

 Wyszła z domu i od razu zaczęła butami deptać tą trawę. Chwila, w salonie miała chyba jakąś chemię. Nie, porzuciła ten pomysł, bo gdyby teraz poszła do domu jej zasłużona opinia mogłaby się zmienić.
 Coś błyszczało w trawie nieopodal. Ev podeszła do tego czegoś. Była to siatka z zakupami. pusty worek z pieniędzmi i jej kartka. Jak widać Nemeir nie chciał wejść do środka. Ev sprawdziła czy są wszystkie potrzebne rzeczy. Konserwy, młotek, tabletki przeciwbólowe, kret, papier i długopisy. Jak widać Nemeir kupił wszystko.  Ev zarzuciła sobie siatkę na ramię. Nie będzie marnować kreta, aby zemścić się na trawie. Miała go wykorzystać do eksperymentu z medalionem. Wałek nie poskutkował. Spróbuje jeszcze z chemią i ogniem. Może się uda.
 Ev podeszła do najbliższego drzewa, usiadła do niego twarzą, odstawiła na bok reklamówkę, po czym zaczęła paznokciami lewej dłoni obdzierać je z kory.