Brzeg Jeziora

[Amber]

Ha, udało się! W następnej sekundzie jednak zauważyła kopyto wściekłego zwierza, które trafiło ją w bok nie czyniąc żadnej krzywdy. Niczego nie poczuła. Przeniknęło przez nią. Nie dość, że się teleportuje to jest jeszcze niematerialny? Warknęła i skoczyła ku karku konia, starając się dosięgnąć i wyrwać garść srebrnych włosów. O ile oczywiście nie przeniknie przez zwierzę.

[Evora]

Poczuł jak dziewczyna wyrywa mu trochę sierści. Następnie stanął dęba i pojawił się kilka metrów dalej.

[Amber]

Udało się. W pysku zostało jej trochę srebrnej grzywy. Tyle powinno wystarczyć. Postanowiła już nie dręczyć biednego konia. Odwróciła się i znikła we mgle, by zanieść swój łup feniksom.

[Chairo]

Weszłam, rozglądając się dookoła. Czułam jakiś ślad zapachu obcej. Znaczy, osoby z innego plemienia. Jednak tutaj nikogo nie było.

[Shinner]

Podążając za Chairo doszedłem nad spore jezioro. Rozejrzałem się. Całkiem tu ładnie. Zauważyłem, że dziewczyna coś wyczuła.
- Co jest?

[Chairo]

"Ktoś spoza naszego plemienia tu był... Ale dawno. Nie przejmuj się tym." - odparłam, podchodząc do wody. Kucnęłam i zamoczyłam w niej rękę.

[Shinner]

- Aha.
Spojrzalem na nia. Mialem ochote wepchnac ja do wody. Tak dla zabawy. Ale to nie najlepszy moment. Ale potem to zrobie. Na pewno..

[Chairo]

Po chwili zmieniłam się w lisa i spłukałam z siebie cały syf, jaki zebrałam. Czyli głównie krew. Przypominałam trochę gołębia myjącego swoje pióra. Jednak to nie wystarczyło i musiałam wejść głębiej.

[Avari]

Biegł w postaci liska jak najszybciej potrafił. Po chwili potknął się o korzeń i wywrócił się na nos. Szybko się podniósł. Gdy się obejrzał zdał sobie sprawę, że jest już na terenach Plemienia. Odetchnął z ulgą po czym usiadł sobie na ziemi i zaczął łagodzić nos łapką. Pisnął cicho gdy po raz pierwszy dotknął obolałego nosa.

[Chairo]

Zauważyłam i usłyszałam młodego liska. Na szczęście byłam już czysta, więc bez zmartwienia skierowałam się ku niemu. W końcu może poznam kogoś ze swojego plemienia. Widziałam, co się stało, więc zmieniłam się w człowieka i ostrożnie, powoli do niego podeszłam.
"Nic ci się nie stało? Nos cały?" - spytałam myślami zmartwiona i kucnęłam, przyglądając się mu. Jest chyba niewiele młodszy ode mnie. Chociaż to zależy, co kto uważa za niewiele.
"Nazywam się Chairo i bardzo miło mi cię poznać." - dodałam po chwili i miło się uśmiechnęłam, choć moja troska nie zniknęła. Żebra mnie nagle zabolały, tak, że ledwie udało mi się to zamaskować.