Rzeka Wiśni

[Bazyliszek]

 Nie miał zamiaru przeskakiwać rzeki. Zawiedziony opuścił polanę./wyszedł/

[Chairo]

Niewiele brakowało, bym przeskoczyła wodę, ale jednak skończyłam mokra. Podpłynęłam do brzegu, do którego chciałam doskoczyć i wyszłam na brzeg. Otrzepałam się, niezbyt zadowolona z przymusowej kąpieli. Popatrzyłam na wilczycę, która była po drugiej stronie, a potem gdzieś poszła. Zostałam sama.

[Chairo]

Wytrzepałam się po raz drugi, będąc już praktycznie suchą. Zmieniłam się na powrót w człowieka i usiadłam na brzegu. Nie miałam nic do roboty i nie byłam głodna... Tak, nic do roboty. Myślałam o tym, co się działo na dachach.

[Chairo]

Westchnęłam. W sumie, byłam trochę śpiąca... Położyłam się, po chwili przewracając się na bok. Trawa była miękka i bardzo wygodna... Więc chwilę później zasnęłam.

[Chairo]

Obudziłam się. Jak zwykle nic mi się nie śniło.leniwie przewróciłam się na plecy i spojrzałam na rażące słońce, zasłaniając je dłonią i lekko się skrzywiając. Ziewnęłam i podniosłam się na łokcie, po czym dokładnie się rozejrzałam, by sprawdzić, czy jestem całkowicie bezpieczna. Nikogo nie było, więc odetchnęłam i usiadłam, rozciągając ręce i ziewając.

[Chairo]

Wstałam. Nie mając co robić, postanowiłam wrócić na poprzednią stronę rzeki, pod najpiękniejsze drzewo. W tym celu zmieniłam się w lisa i znalazłam najwęższy odcinek rzeki. Wzięłam rozpęd i przeskoczyłam na drugą stronę, mocząc tylko koniec ogona. Poczekałam, aż wyschnie, i podeszłam do wiśni. Zmieniłam się w człowieka i usiadłam w cieniu, patrząc na śliczne kwiaty.

[Chairo]

Zastanawiałam się, co robić.

[Evora]

 Weszła powoli bawiąc się kałużą. Idąc tu dowiedziała się, że nie musi marnować jakiejś ogromnej ilości szklanek. Wystarczy jej jedna, gdyż może je zwielokrotniać. Dowiedziała się tego po drodze, gdy w pewnym momencie, gdy odsunęła od siebie ręce, wielkość kałuży powiększyła się o jakieś półtora raza. Z taką ilością szkła będzie mogła dużo zrobić.

[Chairo]

Zauważyłam kogoś, od razu kucając, żeby móc w razie czego szybko uciec. Spod drzewa obserwowałam ją, nie wiedząc, czego mogę się spodziewać.

[Evora]

 Zaczęła eksperymentować. Może uda jej się utworzyć z tego jakieś kolce czy coś. Wtedy będzie mogła kogoś na to nadziać. Jak na razie udawało jej się zmieniać szkło z ciała stałego w lewitującą ciecz. To dobrze. Bardzo dobrze. Powinna bardziej się wysilić i dalej poszerzać swe zdolności.