Rzeka Wiśni

[Evora]

[Amber]

Amber przywędrowała nad wodę, nadal była w wilczej postaci. Spojrzała na rzekę, w której widniały odbicia niewielkich wiśniowych drzew. Tych roślin było tu pełno, rosły one w równych odstępach od siebie, znajdując się po obu stronach leniwie płynącej rzeki. Wydawało jej się, iż jest tu nieco zbyt... słodko, ktoś nieźle przesadził z tymi drzewami. Usiadła na brzegu, przy kamieniach. Była zmęczona po ostatnich wydarzeniach. Evora gdzieś poszła, co nie bardzo jej przeszkadzało, gdyż wolała samotność. Ziewnęła i położyła się na trawie, na plecach, patrząc w niebo.

[Amber]

W którymś momencie zasnęła, a obudziła się dopiero kilka godzin później, w środku nocy. Podczas odpoczynku nikt jej nie niepokoił. Amber miała już dość tutejszego klimatu. Wstała i odeszła w mrok.

[Chairo]

Weszłam, szeroko otwierając oczy z wrażenia. Urzekły mnie piękne kwiaty, których było tu jak mrówków. Zaczęłam spacerować brzegiem rzeki, oglądając wiśnie dookoła. W końcu usiadłam pod najstarszym drzewem, podziwiając widoki.

[Amber]

Wbiegła i zatrzymała się nad brzegiem. Była to jedyna rzeka w okolicy, którą znała. Teraz czas na to, by rozwiązać zagadkę od feniksa. Jakie zwierzę mogło wzrokiem rozsadzać kamieniem? Na myśl od razu przyszedł jej bazyliszek, ale to nie zgadzało się z tym, że ten stwór miał cztery łapy. To na pewno był jakiś gad, skoro znosi jaja. Usiadła na brzegu i patrzyła w wodę, jednocześnie zastanawiając się. Może ten gad, płaz, cokolwiek to było samo ją wyręczy i pojawi się w zasięgu wzroku?

[Chairo]

Usłyszałam kogoś, więc od razu poderwałam się na równe nogi. Rozejrzałam się i zobaczyłam dziewczynę, którą widziałam wcześniej na dachach. Skrzywiłam się i prychnęłam pod nosem. Oparłam się plecami o drzewo, obserwując ją.

[Amber]

Ma cztery nogi, wzrokiem rozsadza kamienie, żeruję na innych i sam swych jaj nie zniesie. Amber nigdy nie spotkała podobnego zwierza. Chyba, że nie wszystko musiała brać dosłownie. Pasożyt, gad, płaz? Nie, nie wiedziała. Po głowie tłukł jej się bazyliszek, przez ten wzrok i kamienie, ale przecież one nie mają nóg. Ziewnęła i postanowiła czekać, może Ci z góry ześlą na nią oświecenie i zbawienie.

[Chairo]

Czujnie ją obserwowałam, choć ta chyba mnie nie zauważyła. I dobrze. Postanowiłam nie ruszać się z miejsca, zastanawiając się, co robi nieznajoma.

[Watriss]

Wyskoczyła z krzaków. Poszła za zapachem kruczowłosej wadery i znalazła się tutaj. Na dodatek wciąż prześladowały ją różowe sowy. Rozejrzała się. Nagle poczuła się jakby wkręciła się w jakąś bójkę o żelazo.  Dziewczyna która na dachu wcześniej narobiła strasznego zamieszania teraz wydawała się pożerać wzrokiem jej ,,znajomą,, Cofnęła jedną łapę nie pewna czy nie poczekać razem z sowami.