Ogromne Jezioro

[Evora]

 Członkowie plemienia księżyca powiadają, że w tym jeziorze pływają największe i najsmaczniejsze ryby na kontynencie.

[Evora]

 Weszła powoli. Wpatrzona była w medalion, który z każdym jej ruchem kołysał się w prawo i w lewo. W prawo i w lewo.
 Dotarła do brzegu jeziora. Jej ojciec opowiadał jej kiedyś, że chciałby wybudować na nim miasto, gdzie wszyscy mogliby się przygotowywać do wojny. Wadera pokręciła głową. To było marzenie jej ojca, prawie niemożliwe do zrealizowania.
 Usiadła przy wodzie wpatrując się w nią. Nie lubiła wody. Bardzo jej nie lubiła.

[Gela]

Weszła. Jej oczom ukazał się krajobraz śnieżny, górski, o ile można nazwać tak kilka wzgórz. Jak nie pustynia to jakiś śnieg. Zróżnicowane maja tu tereny. Podeszła do jakiegoś jeziora i usiadła na jego brzegu, w śniegu. Pacnęła łapą w taflę wody, rozchlapując ją na boki i strasząc przy tym kilka lichych ryb. Woda była lodowata i nieprzyjemna. Kto w takich warunkach przy zdrowych zmysłach łowiłby ryby? Parsknęła.

[Evora]

 Ev rozglądnęła się dookoła. Wyczuła coś niepokojącego.
 Nie zauważyła nic, więc postanowiła przejść się wzdłuż brzegu.

[Gela]

Ziewnęła ponownie i zaczęłą rozglądać się po terenie. Może i te tereny były beznadziejne, ale Gela wolała je zwiedzić. Przynajmniej potem w razie wojny będzie wiedziała jak wyglądają siedlisk przeciwnika.

[Evora]

 Zauważyła jakąś waderę w oddali. Była na pewno większa od niej co musiało znaczyć, że jest alfą. Ev uniosła wysoko głowę i poszła w kierunku nieznajomej.

[Gela]

Zmrużyła ślepia znudzona, ale wtem usłyszała coś. Skrzypienie śniegu. Leniwie odwróciła łeb w tamtym kierunku i zobaczyła białą, raczej młodą waderę, która szła w jej kierunku. Kolejna podwładna. Ciekawe kiedy Gela będzie mieć okazję spotkać kogoś o wyższej hierarchii. Tym razem jednak nie ominęła wilka jak to było przy trawach. Była ciekawa co to szczenię jej powie.

[Evora]

 Ev powoli i ostrożnie podeszła do wadery. Minęła ją delikatnym łukiem i usiadła na śniegu za nią. Nie miała ochoty się uśmiechać, więc przekrzywiła łeb. Nie będzie się uśmiechać do obcej alfy. Nie powinna nic do niej mówić, tylko poczekać aż sama ją zaatakuje. Wtedy będzie miała silniejsze argumenty przed sądem wojennym. Ciekawe jak wyglądał taki sąd. Ojciec jej kiedyś o takim sądzie wspominał, ale nie mówił jak on wygląda.

[Gela]

Odwróciła się z ironicznym uśmiechem.
- Bawisz się w podchody, boisz się mi spojrzeć w oczy czy nie wiesz co powiedzieć? - zapytała, a w jej głosie słychać było pogardę. Nawet nie mają odwagi do niej czegokolwiek pisnąć, tumany.

[Evora]

  Ev wyprostowała głowę.
-Nie, tylko chciałam zobaczyć jak wygląda twoja głowa od tyłu-powiedziała, po czym głęboko ziewnęła. Miała się nie odzywać. Obca alfa. U ogników, albo mroczków. Nie ciekawie się zapowiada.

[Gela]

- I co, jest ciekawa? - zapytała. Rany, co za tuman pozbawiony logiki.

[Evora]

-Nie powiedziałabym, że jest ciekawa. Głowy nie są ciekawe-powiedziała i kilka razy pokiwała głową. Dlaczego jej głowa miałaby być ciekawa?

[Gela]

- Kretynka - skomentowała Gela łagodnie. Jeśli tak miało wyglądać plemię księżyca to jej klan  mroku jest hen, wysoko nad nimi w szczeblu ewolucji.

[Evora]

 Ev uniosła brwi. To nie ona zaczęła, więc już spokojnie mogłaby się na nią rzucić. Ale czy nie lepiej by było najpierw, dalej potoczyć tą grę słowną.
-I mówi to ktoś kto narusza granice cudzego terytorium-warknęła po czym wstała i chciała ją okrążyć takim łukiem jak wcześniej, lecz zrezygnowała. Tamta wadera miałaby wtedy większą przewagę nad nią.

[Gela]

- Nie widzę tutaj armii bojowej, która próbowałaby mnie stąd przegonić. Kto królowi zabroni? - parsknęła sarkastycznie. Tamta próbowała ją okrążać? Powodzenia.