Dachy

[Chairo]

W końcu się od niego odkleiłam, choć najchętniej bym nie przerywała przytulania. Miałam wrażenie, że się w nim zakochałam, ale biorąc pod uwagę to, że prawie go nie znam, jest to raczej nieprawdopodobne. Z drugiej strony, mając 15 lat hormony szaleją i wszystko jest możliwe...

[Bezimienny]

-Też zbierasz pióra? -Spojrzał na dziewczynę?

[Chairo]

Kiwnęłam lekko głową, choć nie byłam z tego zbytnio dumna. Te piękne ptaki powinny być pod ścisłą ochroną, a za posiadanie ich piór, nawet tych zebranych z ziemi, powinno się karać. No ale cóż, takie jest życie. Ich pióra są bardzo przydatne.

[Bezimienny]

-Ja to staram się zbierać te co zlecą, ale większość, jest zabrane przez innych. Zabawne, są takie ciepłe te ich pióra.

[Astrix]

Przez długi czas myślałam jak zdobywać pióra. Aż się udało. Wdrapałam się na najwyższy dach i skoczyłam na najbliższego feniksa. Stanęłam na nim i wyjęłam mu kilka piór. Potem Skoczyłam na następnego i wyrwałam piórka, ale za trzecim razem nie wypaliło i ześlizgnęłam się z grzbietu ptaka. Spadłam na dach jakiejś małej chaty. Ale było warto.

[Chairo]

Uśmiechnęłam się i delikatnie dotknęłam czołem do jego czoła. Chciałam mu w ten sposób przekazać, że to normalne, że są ciepłe. Tak jak my ich ciała są odpowiednio nagrzewane przez organizm, a na dodatek potrafią doprowadzić do samozapłonu... Usłyszałam huk i zobaczyłam kogoś, kto zbierał pióra. A dokładniej, wyrywał je prosto z ptaków. Od razu wyskoczyłam do przodu, biegnąc w kierunku owej osoby, zmieniając się w wilka. Kiedy zobaczyłam osobę, która przed chwilą spadła od razu rzuciłam się jej do gardła, próbując ją zagryźć.

[Bezimienny]

Wstał i patrzył na zajście. Mógłby pomóc, ale jako człowiek, co najwyżej byłby przynętą. Zaczeka do odpowiedniego momentu

[Amber]

Astrix - 2 pióra.

[Chairo]

__________
No i muszę czekać na odpowiedź .____.

[Astrix]

Jakiś wilk rzucił się na mnie. Przeturlałam się w bok i cielsko bestii wylądowało obok mnie. Patrzyłam na nią z przerażeniem. Chyba jako jedyna nie mogłam tu przemienić się w wilka.

[Chairo]

Podniosłam się i groźnie warczałam. Chociaż niedawno przeszłam przemianę, to w tej postaci czułam się swobodnie. Zaczęłam zbliżać się do dziewczyny z nastroszoną sierścią. W jednej chwili znów na nią skoczyłam, znów z zamiarem zagryzienia. W końcu skrzywdziła feniksy...

[Astrix]

Zrobiłam kolejny unik. Wiedziałam, że mam przechlapane. Ale czy nie mogła rzucić się na kogoś innego?
- Długo tak nie pociągnę - mruknęłam wiedząc, że moja kondycja jest dobra, ale nie najlepsza.

[Chairo]

Pomimo nieudanego ataku, próbowałam dalej. W końcu ją ugryzę... Zaatakowałam po raz kolejny.

[Astrix]

Dzięki długiemu treningowi nad szybkością Po raz kolejny uchyliłam się w samą porę i odbiegłam na kilkanaście metrów. Dopiero teraz mogłam dobrze przyjrzeć się wilkołakowi. Piękna, ciemnobrązowa i gęsta sierść była godna pozazdroszczenia... Ale ja nawet nie mogłam się zmienić w kulawego psa, więc cóż... ''Ciekawe, czy brak możliwości przemiany był wyczuwalny przez inne wilkołaki, które już są pa przemianie...'' - pomyślałam.

[Chairo]

Tak jak moja przeciwniczka, stanęłam aby jej się przyjrzeć. I odpocząć. Zastanawiałam się, czy nie zmienić postaci na lisią. Co prawda, tylko raz mi się to udało, ale byłam wtedy szybsza i zręczniejsza... Ale odrzuciłam ten pomysł i dalej warcząc podbiegłam do niej i stanęłam jakieś dwa metry od niej.