Dachy

[Bezimienny]

Niepewnie położył rękę na jej ramieniu.
Miło mi przy tobie, Nie to zbyt, nachalne. Może... A nic nie mogę wymyślić!... Dobra, siedzimy w ciszy

[Chairo]

Lekko drgnęłam, ale nie oponowałam. Było mi miło. I ciepło. Gdybym tylko mogła, to zalałabym go falami zdań o najróżniejszych rzeczach. W sumie, nawet nie wiem z jakiego on jest plemienia... No ale cóż, każdy przyjaciel jest ważny. Nieważne, z jakiego plemienia. Uśmiechnęłam się,sama do siebie. Moje serce miało przyspieszony rytm, a w krwi buzowała adrenalina.

[Bezimienny]

Zaczął grzebać w kieszeni. Ku radości, wygrzebał kilka zwiniętych kartek i tusz. Jeszcze połamane pióro feniksa, i świetnie. Pokazał zestaw dziewczynie.
-Chcesz coś napisać? -A tak na marginesie to skąd on ma tusz?!

[Chairo]

Popatrzyłam na kartkę, a potem na niego. Uśmiechnęłam się i kiwnęłam głową, biorąc kartkę i piórko, które zamoczyłam w tuszu. Po chwili zaczęłam bazgrać na kartce to, co chciałam mu powiedzieć...
"Nazywam się Chairo i mam 15 lat.
Możesz mówić mi Cha albo Chi, jak wolisz. W sumie, mów do mnie jak chcesz.
 Należę do Plemienia Ognia, choć jeszcze z nikim stamtąd się nie spotkałam.
Chcę, żebyś wiedział, że uważam, że jesteś bardzo ładny (w tym miejscu zrobiłam celowego kleksa) miły i bardzo Ci za to dziękuję.
Chciałam również przeprosić za utrudnioną rozmowę z powodu moich wadliwych strun głosowych.
Mam nadzieję, że będziemy mieć ze sobą dobre stosunki w przyszłości."
Uśmiechnęłam się, podając mu kartkę, aby mógł przeczytać.

[Bezimienny]

Przeczytał, próbował zdrapać kleksa, ale nie wyszło.
-No to ja jestem trochę starszy -Uśmiechnął się -Ja jestem w Księżycu, i spotkałem dwie osoby i obie mnie nie lubią. Co jeszcze... -Mruknął -Nie przeszkadza mi twoja... Wada. -Oddał kartkę jakby jeszcze coś chciała napisać.

[Chairo]

Zaśmiałam się cicho i pod wpływem impulsu pocałowałam go w policzek,  a po powrocie do poprzedniej pozycji z uśmiechem i wielkim rumieńcem na twarzy zaczęłam przyglądać się kartce.

[Bezimienny]

Delikatnie się zarumienił, cały czas patrząc na nią. Nie ma co ukrywać. Już przepadł!

[Chairo]

Bałam się myśleć, co sobie o mnie pomyśli. Czemu to zrobiłam!? Jestem taka głupia! Zaczęłam bazgrać na kartce.
"Przepraszam..."

[Bezimienny]

Spojrzał na papier.
-Co? nie, nic się nie stało -Zaśmiał się -Spokojnie -Poklepał ją po głowie

[Chairo]

Zamknęłam oczy, ulegając klepaniu. Gdybym miała ogon, to pewnie zaczęłabym nim merdać. Czemu rodzice nie pozwalali mi spędzać czasu z innymi ludźmi? To takie fajne! Nawet jeśli nie mogę mówić, to i tak jest wspaniale. Po chwili popatrzyłam na Bezimiennego i się uśmiechnęłam. Delikatnie. Moje serce dalej miało przyspieszony rytm i odczuwałam adrenalinę i rumieńce na twarzy, ale starałam się to ignorować.

[Bezimienny]

-Słodka jesteś, mam nadzieje, że jeszcze kiedyś się spotkamy. -Przytulił ją do siebie

[Chairo]

Zdziwiłam się, ale odwzajemniłam uścisk, wtulając się w jego ciepłe ciało. Pokiwałam lekko głową, smyrając go włosami. Serce zabiło mi jeszcze mocniej.

[Bezimienny]

-O wiele przyjemniej, niż gdybyś trajkotała, jak nakręcona -Zaśmiał się, mam nadziej, że dobrze to zrozumie

[Chairo]

Zaśmiałam się jak mogłam, nie puszczając go. Czułam się bezpieczniej niż przy rodzicach. Bezpieczniej. Lepiej. W tym momencie nie byłam samotna.

[Bezimienny]

Nie wiedział co zrobić. Jednak miał nadzieje, że nie zaśnie, i nie spadnie. Do byłoby nieprzyjemne.