Dachy

[Bezimienny]

Usiadł, na brzegu, i mocno złapał się rynny. Poklepał dachówki, obok siebie. Spojrzał znowu na ludzi, kotłujących się na ulicach. Smutne. Tak tam siedzą, czekając na śmierć

[Chairo]

Wzdrygnęłam się, ale usiadłam obok mężczyzny. Bo co innego miałam do roboty? Sama tych wszystkich polujacych na feniksy nie powyrzynam. Kichnęłam. Za dużo tu kurzu.

[Bezimienny]

Chciał dać jej chusteczkę, albo przykryć ją kurtką. Jednak dobrze wiedział, że nie przyjmie. Nie wiedział czy to dobrze czy nie. Ale przez całe życie jedynym mężczyzną którego poznał, był jego ojciec. Może tak miało być? No nic. Zupełnie przypadkiem jedno skrzydło się rozłożyło, i zasłoniło dziewczynę od świata zewnętrznego. No ale urwis!

[Chairo]

Zatrzęsłam się, lekko przestraszona. Pomimo to, nie wyrwałam się. A wręcz przeciwnie. Poczułam się bezpieczniej... Poczułam miłe ciepło bijące od mężczyzny. Usłyszałam jego bicie serca i spokojny oddech. Znaczy, wydawało mi się, że jest spokojny. Przysunęłam się do niego troszkę bliżej, praktycznie się o niego opierając. Zamknęłam oczy i poczułam się... jak z tatą. Albo z bratem. Wiedziałam, że nie powinnam tego robić, ale cóż, instynkt. Podpowiadał mi on, że nie mam się czego bać.
____________
Nie obraź się tym porównaniem do taty i brata xD

[Bezimienny]

Spokojnie.... Nie obejmuj jej, ucieknie. Albo rzuci w ciebie wałkiem do ciast.
-Bezimienny -Jakoś, wyciągną rękę w jej stronę i spojrzał uśmiechnięty -A ty?

[Amber]

Amber stwierdziła, że ludzi na dachach było coraz więcej. Coraz więcej ludzi strzelało do ptaków. No w sumie to była dobra taktyka, jeśli chciało szybko zebrać pióra. Dostrzegła jakiegoś pajaca ze skrzydłami o niebieskich włosach. To ten, który kleił się do Evory. Zignorowała go. Nie zamierzała go tępić lub się z nim przyjaźnić. To co zaszło w ich chatce jest jedynie sprawą i problemem Evory. Amber podskoczyła wysoko i złapała za ogon jednego ptaka. Pióra zostały jej w dłoni, więc wrzuciła je do kieszeni. [ Żeby nie było nie ja będę ustalać ich ilość, tylko Evora jak się pojawi.] Zaczęła zastanawiać się, czy jako wilk nie miałaby większych szans. Była mniejsza od człowieka, ale za to wyżej skakała. Ale wtedy zwróciłaby jeszcze na siebie uwagę tutejszych ludzi, a te matoły zdolne były do wszystkiego. Może zamiast piór feniksa zachcę im się wilczego futra? Zresztą duży drapieżnik mógł przestraszyć ptaki, które zaczęłyby omijać jej dach. Lepiej pozostać człowiekiem.

[Chairo]

Chciałam odpowiedzieć, ale z moich ust nie wydobył się żaden dźwięk. Mając nadzieję, że umie czytać z ruchu warg, ułożyłam usta w sylaby "Cha - i - ro". Dodatkowo posłużyłam się jeżykiem migowym, po czym również się uśmiechnęłam. Było to trochę niespodziewane, biorąc pod uwagę moje poprzednie nastawienie.

[Bezimienny]

-Nie mówisz? Dobra, mi to nie przeszkadza. -Uśmiechnął się -Najwyżej będę mówić za nas oboje. -Zachichotał.

[Chairo]

Zaśmiałam się, cicho, ale przyjaźnie. Językiem migowym i ruchem ust powiedziałam "Dziękuję", mając nadzieję, że zrozumie. Po chwili stwierdziłam, że Bezimienny jest w sumie ładny... Zarumieniłam się lekko, odwracając wzrok.

[Bezimienny]

-Wszyscy odwracają wzrok. -Zaśmiał się. Miło się tak siedzi. Popatrzył na Feniksy. Ciekawe dokąd w ogóle idą. To znaczy lecą.

[Chairo]

Popatrzyłam na niego, zawstydzona. Serce zabiło mi trochę szybciej i mocniej, przez co czułam się nieswojo. Kiwnęłam lekko głową, potakując jego słowom.

[Bezimienny]

-No właśnie, chociażby ty mi się podobasz, a nie odwracam wzroku, co nie? -Spojrzał na nią pytająco. Po chwili powagi, zaśmiał się. Az dziw, że tak to wychodzi.

[Chairo]

Spanikowałam lekko, bardziej czerwona, a po chwili odwróciłam się, trochę naburmuszona. Żeby tak otwarcie o tym mówić!? No bez przesady! Chyba że się nie znam.

[Bezimienny]

-Wiem, to może być dość dziwne, ale zazwyczaj tak mam. A, że ty nie jesteś byle jaka, jak ludzie, to mi się podobasz. Nic nie poradzę. -Wzruszył ramionami. Patrzył na kolejne przelatujące ptaki. Nie to, że odwraca wzrok.

[Chairo]

Wzdrygnęłam się, ale mimo to chciałam być blisko niego. Siedząc obok i oparłam się o niego trochę bardziej i położyłam głowę na moje ramię, dotykając jego. Kilka razy odetchnęłam trochę głębiej.