Czyli już minęły i śmierci nie śmierci poszły w zapomnienie. Dobra ruszam!

Już teraz minęły czy jeszcze kończymy wątek z otrząsaniem się po śmierci Evory?

Przez chwilę panowała cisza. W końcu gdzieś w oddali rozbrzmiało czyjeś wycie. Nemeir nawet się nie zastanowił do kogo należy ten głos, po prostu ruszył w stronę plaży - to chyba z tamtąd dobiegł dźwięk.
/wyszedł

Wszyscy chyba widzą jak wygląda sytuacja. Niemal wszystkie wilki zniknęły, więc chyba śmiało można powiedzieć, że po wielu latach trzy watahy się rozpadły. Czy wrócą? Miejmy nadzieję, że tak. Jak na razie można piec pizzę, grać w karty, układać puzzle, robić dzieci, pływać w wannie i łapać karpie na święta żeby jakoś zabić czas zanim leniwy Admin Z Przymusu nie wymyśli co teraz będzie się dziać.

Siedział tak wpatrując się w swoje łapy. Lewa strona jego pyska piekła i swędziała, ale starał się po niej nie drapać, w ten sposób tylko spowolni leczenie. Im więcej myślał tym gorzej się czuł. Zaczął spacerować w kółko ze zwieszonym łbem. " Nazywam się Nemeir i to moja wina " myślał w kółko. W końcu nawet zapomniał co jest jego winą. Po prostu czuł, że zrobił coś bardzo złego. Wskoczył na jakiś kamień i zawył donośnie w nadzieji, że odpowie mu jakiś znajomy głos.