Nedrith...
Tereny Plemienia Księżyca => Szare Jezioro => Wątek zaczęty przez: Evora w Lipiec 18, 2014, 12:38:22
-
(http://stretched.alphacoders.com/images/874/stretched-87492.jpg?4676)
Członkowie plemienia księżyca powiadają, że w tym jeziorze pływają największe i najsmaczniejsze ryby na kontynencie.
-
Weszła powoli. Wpatrzona była w medalion, który z każdym jej ruchem kołysał się w prawo i w lewo. W prawo i w lewo.
Dotarła do brzegu jeziora. Jej ojciec opowiadał jej kiedyś, że chciałby wybudować na nim miasto, gdzie wszyscy mogliby się przygotowywać do wojny. Wadera pokręciła głową. To było marzenie jej ojca, prawie niemożliwe do zrealizowania.
Usiadła przy wodzie wpatrując się w nią. Nie lubiła wody. Bardzo jej nie lubiła.
-
Weszła. Jej oczom ukazał się krajobraz śnieżny, górski, o ile można nazwać tak kilka wzgórz. Jak nie pustynia to jakiś śnieg. Zróżnicowane maja tu tereny. Podeszła do jakiegoś jeziora i usiadła na jego brzegu, w śniegu. Pacnęła łapą w taflę wody, rozchlapując ją na boki i strasząc przy tym kilka lichych ryb. Woda była lodowata i nieprzyjemna. Kto w takich warunkach przy zdrowych zmysłach łowiłby ryby? Parsknęła.
-
Ev rozglądnęła się dookoła. Wyczuła coś niepokojącego.
Nie zauważyła nic, więc postanowiła przejść się wzdłuż brzegu.
-
Ziewnęła ponownie i zaczęłą rozglądać się po terenie. Może i te tereny były beznadziejne, ale Gela wolała je zwiedzić. Przynajmniej potem w razie wojny będzie wiedziała jak wyglądają siedlisk przeciwnika.
-
Zauważyła jakąś waderę w oddali. Była na pewno większa od niej co musiało znaczyć, że jest alfą. Ev uniosła wysoko głowę i poszła w kierunku nieznajomej.
-
Zmrużyła ślepia znudzona, ale wtem usłyszała coś. Skrzypienie śniegu. Leniwie odwróciła łeb w tamtym kierunku i zobaczyła białą, raczej młodą waderę, która szła w jej kierunku. Kolejna podwładna. Ciekawe kiedy Gela będzie mieć okazję spotkać kogoś o wyższej hierarchii. Tym razem jednak nie ominęła wilka jak to było przy trawach. Była ciekawa co to szczenię jej powie.
-
Ev powoli i ostrożnie podeszła do wadery. Minęła ją delikatnym łukiem i usiadła na śniegu za nią. Nie miała ochoty się uśmiechać, więc przekrzywiła łeb. Nie będzie się uśmiechać do obcej alfy. Nie powinna nic do niej mówić, tylko poczekać aż sama ją zaatakuje. Wtedy będzie miała silniejsze argumenty przed sądem wojennym. Ciekawe jak wyglądał taki sąd. Ojciec jej kiedyś o takim sądzie wspominał, ale nie mówił jak on wygląda.
-
Odwróciła się z ironicznym uśmiechem.
- Bawisz się w podchody, boisz się mi spojrzeć w oczy czy nie wiesz co powiedzieć? - zapytała, a w jej głosie słychać było pogardę. Nawet nie mają odwagi do niej czegokolwiek pisnąć, tumany.
-
Ev wyprostowała głowę.
-Nie, tylko chciałam zobaczyć jak wygląda twoja głowa od tyłu-powiedziała, po czym głęboko ziewnęła. Miała się nie odzywać. Obca alfa. U ogników, albo mroczków. Nie ciekawie się zapowiada.
-
- I co, jest ciekawa? - zapytała. Rany, co za tuman pozbawiony logiki.
-
-Nie powiedziałabym, że jest ciekawa. Głowy nie są ciekawe-powiedziała i kilka razy pokiwała głową. Dlaczego jej głowa miałaby być ciekawa?
-
- Kretynka - skomentowała Gela łagodnie. Jeśli tak miało wyglądać plemię księżyca to jej klan mroku jest hen, wysoko nad nimi w szczeblu ewolucji.
-
Ev uniosła brwi. To nie ona zaczęła, więc już spokojnie mogłaby się na nią rzucić. Ale czy nie lepiej by było najpierw, dalej potoczyć tą grę słowną.
-I mówi to ktoś kto narusza granice cudzego terytorium-warknęła po czym wstała i chciała ją okrążyć takim łukiem jak wcześniej, lecz zrezygnowała. Tamta wadera miałaby wtedy większą przewagę nad nią.
-
- Nie widzę tutaj armii bojowej, która próbowałaby mnie stąd przegonić. Kto królowi zabroni? - parsknęła sarkastycznie. Tamta próbowała ją okrążać? Powodzenia.
-
Ev parsknęła. Królowi? Niech się wypcha tą swoją arogancją.
-Słyszałaś o tym, że władcę może tylko rozgromić sam władca-powiedziała wrogim tonem. Wymyślanie przysłów na poczekaniu dobrze jej szło. Może zacznie pisać wiersze?
-
- Nie wiem skąd wzięłaś ten... cytat, ale nie ma w nim krzty logiki i sensu. Znajdź mi jakiegoś sensownego władcę, to wtedy zobaczymy, szczeniaku - tamta też parskała? Jak widać nie ma o ani rozumu ani oryginalności. Zgapia zachowanie od starszej.
-
Myśl logicznie Ev. Jak się na nią rzucisz, ona zaatakuje cię. Znając życie rzuci się jej do gardła albo na grzbiet. Jest od ciebie większa, czyli musisz bardziej osłaniać grzbiet, bo inaczej już po tobie.
-Kogo nazywasz szczeniakiem?- zapytała z udawaną urazą.
-
- Ciebie, durniu - odparła z zażenowaniem. No kogo mogła nazywać szczeniakiem? Rybę, która pływała w jeziorze?
-
Nie miała żadnych pretensji do tej wadery za wyzywanie ją. Od zawsze wiedziała, że jest idiotką. Miała ochotę trochę się z kimś poszarpać i tyle.
Ev przyjęła pozycje bojową i zawarczała.
-
Ziewnęła. Niech wadera wreszcie zaatakuje, a nie bawi się w podchody kolejne. Mogła zaatakować Gele z zaskoczenia, a nie głośno i wyraźnie informować, że zaraz dojdzie do walki.
-
Rzuciła się na tą obcą waderę.
----
Brak weny D:
-
Odczekała do ostatniej sekundy. Gdy biała była tuż przy niej Gela wykonała błyskawiczny unik. Przeciwniczka poleciała dalej, pchana siła rozpędu, a wadera zacisnęła szczęki na grzbiecie przeciwniczki. Ugryzienie było mocne, miała więc nadzieję, że tamtej popękały kruche kosteczki. Szarpnęła łbem powiększając ranę i odskoczyła w bok.
-
Przypadkiem zgubiła Lilith ale może i dobrze miała kilka spraw do załatwienia. Raz w roku musiała sprawdzić co zmieniło się na terenach plemion. Mimo iż odrzuciła większość nauk brata tą postanowiła zachować na wypadek zagrożenia. Usiadła jakieś 90 stóp od walczących weder. Postanowiła zaczekać nie miała ochoty mieszać się znów w jakąś zafajdaną sprawę, miała już wystarczająco problemów z siostrą.
-
Wiedziała, że tak będzie. Wadera poturlała się kilka metrów do tyłu. Szybko podniosła się. Kark bardzo ją bolał, ale da jakoś znieść ból.
Uważnie podeszła kilka kroków do przodu.
-
Kątem oka zauważyła, że ktoś się jej przygląda. No tak, widownia. Nie miała nic przeciwko temu, o ile gość nie będzie próbował wmieszać się w jej walkę. Kolejny ruch należał do Geli. Doskoczyła do wadery, a tym razem jej celem był nie grzbiet, a łeb. Błysnęły kły, które natrafiły na prawe ucho przeciwniczki. Szarpnęła łbem, rozrywając ową część ciała na strzępy. Tym razem ni próbowała odskakiwać.
-
Przyjrzała się krwi spływającej po białym futrze wilczycy. Jak deszcz na lawie. Tyle że tutaj ogień pokonywał wodę. Dziwne uczucie. Ze zdziwieniem uznała że myśli o tym co zrobiła by Flemmy. Zapewne rzuciła by się pomóc. Westchnęła od śmierci rodziny, Flemmy zawsze starała się by już nikt nie umarł na jej oczach. Nie potrafiła zrozumieć tego mimo wszystko podziwiała ją jak małe dziecko widzące bohatera.
-
Ból. Z każdą chwilą ból się zwielokrotniał. Musiała wziąć się w garść.
Nie zastawiając się dłużej, schyliła się i rzuciła się na waderę. Łapy. Musi atakować w nogi.
Ev zatopiła swoje kły w lewej łapie obcej.
-
Atakowanie łap? Głupie posunięcie. Przez to biała całkowicie odsłoniła grzbiet i łeb. Gela zaatakowała podstawę czaszki wroga, miejsce, które jest najbardziej wrażliwe prócz wilczego nosa. Ból w łapie powodował, że coraz mocniej zaciskała szczęki.
-
Spojrzała z zdziwieniem na walkę. Wydawała się nie uwzględniać bólu i późniejszych trudności. Gryzienie w łapy było dobrym pomysłem ale ten sposób miał jeszcze wiele do życzenia. Mimo wszystko nie chciał się zmierzyć z obiema wederami. Jedna była dwu krotnie większa od niej i wydawała się mieć doświadczenie. Druga za to miała niezwykły instynkt samozachowawczy. Nie wiele wilków tak ma a to oznacza że one są... alfa. Mimo wszystko kłapnęła z niesmakiem.
-
Szybko wyrwała się przeciwniczce. Wyszczerzyła kły umazane w krwi, po czym podobnie jak wcześniej zaczęła zataczać łuk wzdłóż obcej.
----
Instynkt samozachowawczy? Ona zachowuje się jak masochistka xD
-
Zmierzyła spojrzeniem waderę. W wielu miejscach widać było szkarłatną krew. Gela zaatakowała łapy przeciwniczki. Wiedziała, że odsłania się z góry, ale odpowiedni atak był tego warty. Chwycila łapę raniac ją w każdym miejscu i wykrzywiając pod nienaturalnym kątem.
-
Przekrzywiła łeb. Pragnęła jakiegoś urozmaicenia tej walki. Może ktoś przyjdzie poklepie alfy po łebkach żeby były grzeczne i sobie pójdzie? Uśmiechnęła się szyderczo.
-----
Ja nie wiem co sobie Watriss patyki struga ale jakoś tak wyszło. Doceniła cię a to jest coś...
-
Ev pisnęła cicho. Tylko nie łapy! Usiłowała się wyrwać, ale jej się nie udało, więc złapała kark przeciwniczki chcąc wyrwać jak najwięcej sierści.
----
Hmmm... Postać, która jest wrogiem mojej postaci docenia moją postać xD
-
Warknęła, czując, że coś mocno szarpie jej grzbiet, wyrywając futro. Szarpnęła łbem w górę. Otrzymała zamierzony skutek, gdyż usłyszała pękającą kość. Odepchnęła od siebie wilczyce wyrywając sobie przy tym jeszcze więcej sierści.
-
Ev upadła i poturlała się z kilka metrów. Nie miała siły wstawać. Miała złamaną łapę, krew nalewała jej się do ucha i najprawdopodobniej miała kilka piekących ran koło łba i na grzbiecie. Przegrała. Swój pierwszy w życiu pojedynek, przegrała.
-
Spojrzała z smutkiem na białą wilczyce. Nawet dobrze jej szło ale brak było jej doświadczenia to niestety aż paliło oczy. Postanowiła położyć się i poczekać.
-
Parsknęła i spojrzała z góry na przegraną. Gela mogła ją teraz dobić bez problemu, ale... leżącego się nie kopie. Potrząsnęła łbem i odeszła kulejąc, po drodze depcząc po ogonie czarnego gościa.
-
Zaczęła się czołgać. Obojętne było jej gdzie trafi, byle żeby nikogo tam nie było. Mogłaby iść do domu, ale to było za daleko.
Czołgając się wyszła.
-
Nie zwróciła uwagi na zadeptany ogon. I tak uważała że ma za długi więc jak jej zwiędnie to nawet lepiej. Mogła spróbować zabić alfy ale widząc wściekłą siostrę w umyśle natychmiast się rozmyśliła, ruszyła brzegiem jeziora w stronę w którą poczołgała się biała wedera.
Warto poznać swoich wrogów
-
Weszła niepewnie. To tutaj. Tu została pokonana. Dziewczyna usiadła na brzegu i zaczęła się wpatrywać w swoje odbicie. Jej oczy były przerażająco czerwone. Wręcz upiornie. Zapewne będzie budziło to w innych lęk.
Ev dotknęła prawą dłonią rozszarpanego ucha. Gdyby ta alfa jej się bała, nie doszło by do tego. Budzić w innych strach. Musi być to bardzo piękne uczucie. Dziewczyna uśmiechnęła się do siebie. Chciała chociaż częściowo zasmakować tego uczucia.
-
Niespiesznie przywędrowała nad jezioro. Tutaj łatwo i szybko mogła zdobyć jedzenie. Podeszła do lodowatej wody i spojrzała w toń, wyszukując wzrokiem ryb. Okazja nadarzyła się szybko. Dosyć tłusta szara ryba podpłynęła do brzegu. Amber jednym uderzeniem łapy wyrzuciła ją na brzeg. Ryba nie była ranna, ale szamotała się teraz w śniegu. Wilczyca podeszła do niej i ukróciła jej cierpienia. Ponownie podeszła do wody, by złapać więcej zwierząt.
-
Ev nie wiedząc co ma zrobić, wyciągnęła jedną ze szklanek i zaczęła się nią bawić. W końcu upuściła szklankę i ta się potłukła. Chcą pozbierać szkło jak zwykle musiała się nim pokłóć. Zawsze musiała się pokłóć szkłem. Zawsze. Czyżby była aż tak niezdarna?
Dziewczyna zamarła na wpół ruchu. Nad jej ręką unosiło się to małe srebrno-czerwone coś. Dlaczego? Wiedziała tyle, że ta czerwona barwa wiążę się z amuletem czy coś, no i że tamtego wieczora również pokaleczyła się szkłem...
Żeby sprawdzić czy ma rację wzięła drugą szklankę i dotknęła ją ranną ręką. Na szkle został czerwony ślad, lecz nic innego się nie wydarzyło. Ev zaczęła machać nad nią ręką. Szkło zaczęło się deformować, aż w końcu przyjęło postać lewitującej kałuży. TAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAK! UDAŁO SIĘ!
-
Potrzebowała by jeszcze 3 ryb, żeby mieć z tego jakiś sensowny posiłek. Weszła do wody i czekała. Po dopiero kilku minutach złapała jedną rybę w pysk. Zmiażdżyła ją w szczękach i wyrzuciła na brzeg. Niestety więcej zwierząt nie złapała. Musiała zadowolić się tymi dwiema szprotkami, ewentualnie udać się gdzieś dalej i upolować jakieś większe zwierzę, albo spróbować ugotować coś w kuchni. Zjadła dwie ryby w mgnieniu oka i zaczęła węszyć. Szybko wyczuła jakiegoś królika i lisa. Poszła za ich tropem.
-
EV zaczęła się bawić tą lewitującą pierdołą. Zapomniała o głodzie. Teraz interesowało ją to dlaczego to cały czas unosi się tylko nad jej ręką. Gdziekolwiek przesunęła rękę, ta ciecz błyskawicznie przemieszczała się nad nią. Było to fascynujące.
-
Dotarła do linii drzew. W końcu trop zaprowadził ją do miejsca, w którym lis właśnie dusił królika. Warknęła i odpędziła małego drapieżnika. Rudy "spryciarz" całkowicie ją wyręczył. Porwała zdobycz małego liska, a po chwili nic z niej nie zostało. Teraz czuła się już nieco sytsza. Chyba jednak nie znajdzie tu już niczego sensownego do jedzenia, prócz tych rybek, na które już nie miała ochoty.
-
Zauważyła jakąś waderę znikającą między drzewami. Sądząc po kwiatkach w ogonie była to Amber. Ostatni nie potrafiła rozmawiać z ludźmi, więc wolała za nią nie iść. Co gorsza co by stwierdziła jakby dowiedziała się, że potrafi tworzyć to coś? Wieść rozniosłaby się po pozostałych plemionach, a wtedy wypowiedzą im wojnę.
Nie. Tak nie mogło być. To będzie jej wojna. Jej. Ona ją wypowie i ona do niej doprowadzi. Ale żeby to zrobić trzeba najpierw zacząć budzić grozę.
Ev ponownie skupiła uwagę na lewitującej kałuży usiłując sprawić aby powróciła do swojego pierwotnego stanu.
-
Po kilku próbach udało jej się. Szkło stwardniało przyjmując dziwny kształt. Może będzie mogła z tego formować różne rzeczy? Jak na razie przywróciła szkłu formę kałuży. Nie chcąc tachać tylu szklanek Ev wykonała ten sam rytuał co wcześniej z niewykorzystanymi szklankami i prowadząc przed sobą większą kałużę, odeszła.
-
Postanowiła iść gdzieś indziej. Jajo samo sobie poradzi, nikt go nie ukradnie. Ziewnęła i wyszła.
-
Podbieglem do jeziora i spojrzalem w wode. Moje odbicie jak zwykle bylo nieprzyzwoicie przystojne. Postanowilem powiadomic ryby o moim uroku osobistym. Wskoczylem do jeziora.
-
W wilczej postaci przydreptałam z powrotem na tereny mojego plemienia. Teraz byłam już głodna jak... Wilk. Wskoczyłam do jeziora szukając ryb na kolacje.
-
Gdy tylko zauwazylem Astrix schowalem sie pod woda. Gdy wskoczyla do jeziora podplynalem do niej i niczym delfin wyskoczylem z wody tuz przed jej nosem.
-
Kompletnie pochłonięta łowieniem ryb nie zauważyłam Nemeira i gdy wynurzył się z wody tuż przede mną. Odskoczyłam do tyłu, co w wodzie wyszło dość niezgrabnie.
- Cześć - odparłam , gdy pozbyłam się większości wody z pyska.
-
Zaczalem merdac ogonem rozchlapujac wode dookola. Niezdarnie plywalem dookola niej. Wilki to zdecydowanie nie sa zwierzeta wodne...
-
W dali zobaczyłam kątem oka jakiś duży plusk. Zaczęłam szybko płynąć w tym kierunku, już szczerząc kły. Nagle pojawiłam się w tym miejscu, gdzie miałam zamiar dopłynąć. zdziwiona przepłynęłam jeszcze kilka metrów, a potem oparłam łapy na jakimś korzeniu pod wodą. Kompletnie zapomniałam o rybie. Zaczęłam testować teleportacje. Przeteleportowałam się do Nemeira Tylko trochę za głęboko i dopiero po kilkunastu sekundach wynurzyłam się na powierzchnie. Trzeba będzie poćwiczyć.
-
Gdy tylko Astrix wynurzyła się przede mną zacząłem ją dokładnie obwąchiwać i oglądać. Coś było nie tak, i nie chodzi tu o zdolność teleportacji. Ja też tak umiałem. Nie... to coś innego... Astrix miała zapach mokrego psa...
- Wiiiillll!!! Wiiiillll!
Olśniło mnie i zacząłem triumfalnie chlapać się naokoło.
-
Uśmiechnęłam się.
- Ta... Wilk - byłam z tego dumna, bo dopiero od niedawna mogłam się przemieniać, ale nie miałam ochoty opowiadać jak do tego doszło. Chyba nie powinno się chwalić tym, że prawie się zostało zjedzonym przez Mantykorę... Przeteleportowałam się do następnego pluśnięcia i jeszcze zdążyłam chwycić zębami rybę za ogon. Triumfalnie zaczęłam płynąć do brzegu. Moja niedawno odkryta moc znacznie ułatwiała wędkarstwo bez wędki.
-
Zazwyczaj ma całkiem dobrą orientacje ale cóż. To że poszła w przeciwną stronę to wcale nie oznacza że obędzie się bez niespodzianek spojrzała ponuro na mgłę jeziora, podeszła do brzegu. Napiła się wody.
-
Virciaś się nudził i zagnał nad jezioro. Nic zwyczajnego. Potrząsnął łbem po czym usiadł i ziewnął. Nie wiedział jednak, że nie jest sam. Z lenistwa nie chciało mu się rozejrzeć i powiedział sobie 'walić to' po czym zwyczajnie jak stary pies się położył i ziewnął.
-
Podniosła głowę, błękitna ryba przemknęła jej przy nosie. Warknęła i ruszyła brzegiem. Łapy lekko chlupotały w wodzie. Przystanęła nagle i spojrzała w górę. Mimo iż niebo było czyste ona wciąż czuła gorzki smak na języku. Polizała pysk, lubiła gdy coś jest gorzkie.
-
Wywlokłam rybę na brzeg. Zjadłam może pół i zaraz wróciłam do wody. Zaczęłam się chlapać teleportując w coraz to dalsze miejsca. Innymi słowy bawiłam się świetnie.
-
Zauwazylem, ze Astrix sie niezle bawi teleportujac sie. Postanowilem tez sprobowac. Teleportowalem sie, ale niezadowolony zauwazylem, ze wywalilo mnie w przeciwnym kierunku niz chcialem. Znowu sprobowalem sie tepnac tam gdzie trzeba. Tym razem znalazlem sie po mojej prawej. Zdenerwowany rzucilem sie do wody w sposob tradycyjny, dziwnymi dzwiekami oznajmiajac moje niezadowolenie.
-
Wilk zaśmiał się po cichu widząc zabawę innych. Lubił czasem poobserwować innych. Ziewnął i się rozciągnął. Był trochę głodny więc postanowił że ułowi rybę. Ruszył zad w górę i podszedł do jeziora. Usiadł przy brzegu. Próbował wypatrywać ryb. Znów ziewnął i przetarł oczy łapą. Gdy ryba była blisko brzegu wilk rzucił się na nią, lecz tylko wpadł do wody. Był zbyt zmęczony aby się wysilać na jakieś bieganie lub pływanie. Wyszedł z wody. Spojrzał niezadowolonym wzrokiem na wodę po czym wymruczał:
- Time Out - zatrzymał czas. Zachichotał po czym wszedł znów do wody i bez problemu wyciągnął z wody rybę. Znów powtórzył poprzednie słowa i znów czas ruszył. Usiadł sobie zadowolony na trawie i zaczął pałaszować rybę.
-
Spojrzała w przeciwnym kierunku, kilka wilków najprawdopodobniej bawiło się w wodzie. Dokładnie przyjrzała się ich zrachowaniom. Po chwili zauważyła umiejętności, zbadała je wzrokiem. Odczuła na skórze coś co wydawało się być nicością, jakby straciła kilka sekund życia. Prychnęła z niezadowoleniem. Musi zrobić jakiś przydatny przedmiot do naruszania linii czasu, nie zamierzała wpaść w kłopoty przez taką moc. Ugryzła język, tak musi stanowczo załatwić sobie trochę dobrego sprzęciku. Wyszła z wody i powęszyła w krzakach w poszukiwaniu pokrzywy i trujących jagód.
-
Wyteleportowałam się z wody i otrzepałam. Odkryłam, że na serio lubię wodę. Wróciłam do wcześniej złapanej ryby, właśnie tam doznałam dziwnego uczucia, jakby coś się stało, ale wcześniej niż się to stało... I... Tak jakby poza czasem. Prychnęłam gniewnie rozmyślając na ten temat. Bardzo dziwne.
-
Znów znalazła się na brzegu. Albo kręciło jej się w głowie albo powraca choroba. Nie, nie miała jej ochoty miło przyjmować. Zdeptała łapą jakąś gałąź, spojrzała na nią gniewnie. Oczy rozbłysły niebieskim blaskiem. Na nie również zareagowała odrazą. Miała zły humor przez co przez chwile kręciła się w kółko. Znów spróbowała ruszyć brzegiem. Odepchnęła myśl o odpoczynku.
-
Wygramolilem sie z wody i usiadlem na brzegu. Zaczynalo mi sie nudzic, wiec skoczylem w strone Astrix. Tak dla zabawy.
-
Nie zauważyłam jak Nemeir na mnie skacze, więc wywaliłam się pod jego ciężarem na resztki ryby. Wstałam i zerknęłam na jej kawałki w futrze. Fuknęłam na basiora zdenerwowana. Futro ledwo po przemianie, a już będzie śmierdzieć rybą. Niełatwo wydłubać co do kawałeczka ryby z gęstego futra. Z drugiej strony powinnam usłyszeć, jak Nemeir się zbliża. W końcu jestem zwiadowcą. Oczy i uszy szeroko otwarte. Dziwne. Bardzo dziwne. Zła na siebie, że straciłam czujność poczłapałam do jeziora, by się umyć. Gdy skończyłam, dotarłam do brzegu i już jako człowiek wygrzewałam się w słońcu na najwyższej gałęzi pobliskiego drzewa.
-
Ze smutkiem zauwazylem, ze Astrix nie chce sie ze mna bawic. Polozylem sie przed nia i obserwowalem ja wzrokiem smutnego szczeniaczka.
-
Popatrzyłam na Nemeira. Nie okazując zainteresowania przeciągnęłam się. Nagle zeskoczyłam z drzewa przemieniając się w locie w wilka i powaliłam go na ziemię. A właściwie do kałuży z błota. Normalnie bym go nie wywróciła, ale skoczyłam z góry i z zaskoczenia, więc się udało.
-
Vircaś przeciągnął się na trawie popychając nieco w lewą ości ryby. Zmienił się w ludzia i wgapiał się w niebo. Ziewnął i znów się rozciągnął na zielonej trawie. Nie obchodziło go to, że ktoś może go zaatakować albo cuś. Miał to w poważaniu.
- Niaaaah - ziew. Przetarł oczy po czym je przymknął i nasłuchiwał co się dzieje. Usłyszał jakieś plusk ale się tym nie przeją.
-
Obejrzała się. Widok Vir'a troszkę ją zaskoczył ale po chwili na pysku pojawił się chytry uśmieszek. Bezszelestnie podeszła stanęła nad jego głową i wysunęła łeb tak że pysk znalazł się dokładnie nad oczami. Błyszczące niebieskie oczy spoglądały z ciekawością na przymknięte powieki.
-
Zerwalem sie na nogi merdajac ogonem. Skoczylem w jej strone i zlapalem ja za ucho. Zemstaaa! Przy okazji wydalem kilka radosnych dzwiekow. Wreszcie ktos chce sie ze mna pobawic!
-
Po jakimś czasie czuł niesmak. Miał wrażenie, że ktoś się na niego gapi. I do tego czuł czyiś oddech. Otworzył leniwie oczy i przed sobą zobaczył Watriss.
- No cześć, dawno się nie widzieliśmy - wymruczał i znów przymknął oczy.
-
Usiadła zniesmaczona. Miała ochotę na trochę większy entuzjazm. Nigdy nie rozumiała czemu niektórzy ignorują jej chęć zamordowania. Zmieniła się w człowieka, i zaczęła bawić się sztyletem. Kątem oka jednak nadal obserwowała Vir'a.
-
Przeciągnął się na trawie i ziewnął. Nie za bardzo pasowało mu żeby bawić się teraz z Wat. Nie miał ochoty. Chociaż sam nie wiedział gdzie się znajduje i na czyich terenach. Miał to gdzieś. Przewrócił się na brzuch. Po chwili znów się przewalił na bok.
- Nie wygodna ta ziemia.. - wymruczał po czym przetarł zmęczone oczy.
-
Zaczęłam szarpać łbem, by uwolnić ucho. Daremny trud. Uznałam, że lepiej się przeteleportować gdzieś indziej. tak też zrobiłam. Uwolniłam w ten sposób ucho, a potem ruszyłam da ''ataku''. Szybko skoczyłam ugryzłam i odteleportowałam się z powrotem. Przydatna umiejętność.
-
Zauwazylem, ze Astrix teleportuje sie z calkiem niezlym skutkiem. Teleportowalem sie rowniez, ale totalnie mi to nie wyszlo i wyladowalem na lbie Astrix. Sprobowalem jeszcze raz. Tym razem wpadlem do wody. Cala ta magia zaczynala mnie troche meczyc.
-
Przez długi czas zastanawiała się nad odpowiedzią. Wreszcie zrezygnowała, oparła głowę o pień drzewa.
-W którą stronę do nadbrzeża?- spytała niechętnie, nic lepszego nie przyszło jej do głowy. Po chwili przypomniała sobie o mapie, jednak zrezygnowała z jej wyjęcia.
-
Spojrzał kątem oka na Wat.
- A co ja GPS? - powiedział wrednie - zapytaj się tamtych, może oni wiedzą - wskazał na dwójkę wilków. Ziewnął i znów przymknął oczy. Po cichu dodał:
- Liliś by chyba wiedziała.. - starał się to jak najciszej powiedzieć, żeby Watriss tego nie słyszała.
-
-Mhm, a więc jednak.- mruknęła do siebie. Rzadko kiedy jakiś dźwięk umykał jej uwadze, spojrzała złośliwym wzrokiem na wilki. Tak oni stanowczo wydawali ich bardzo dużo.
-To wariaci- odrzekła równie wrednie.
-
Pomyślał chwilę i spojrzał w ich stronę.
- Eee tam.. - ziewnął - po prostu lubią się bawić. Albo są zakochani. Nie jestem encyklopedią więc nie wiem.. - przeciągnął się na ziemi - a tak właściwie to czyje to tereny?
-
Zastanawiała się chwile.
-Prawdopodobnie księżyców choć może ognia- powiedziała przypominając sobie swoją mapę- nie jestem pewna. Byłam wcześniej na terenach ognia więc równie dobrze nadal mogę na nich być. Trzeba zapytać ,,kochanków,, oni pewnie wiedzą gdzie sobie figlują.
-
Podniósł się i podrapał się po głowie.
- Ojojoj.. Będę miał prze.. - ugryzł się w język - przerąbane jeżeli na Ogniu lub Księżyca. Oni chyba nie lubią Mroku nie? Chociaż może mi ujdzie jeżeli to Ogniki.. Bo znam Kin'a - zamyślił się - masz rację trzeba ich spytać - oświadczył i wstał z ziemi po czym zwrócił się do Wat i wyciągnął rękę w jej stronę żeby pomóc jej wstać. Przy okazji się uśmiechnął.
____
Wat Ty jesteś w ludzkiej nie? ._.
-
Spojrzała na to ze zdziwieniem. Po dłuższym namyśle, chwyciła dłoń wbijając w nią paznokcie.
__________
Yyy... chyba tak xd
-
Starał się zignorować ból. Zacisnął zęby po czym pociągną dziewczynę, żeby wstała. W końcu nie wytrzymał tego upierdliwego bólu.
- Masz strasznie ostre paznokcie.. - powiedział przez zęby.
-
Uśmiechnęła się szyderczo.
-Wybacz- wzruszyła ramionami- musze się czymś bronić.
-
Zacisnął zęby.
- Takie same ma Lilith - warknął sobie cicho przez zęby.
-
-Lili też ma takie paznokcie?- dokładnie przyjrzała się swoim. Nigdy tego nie zauważyła.
-
- Ta mała wredna hybryda ma takie ostre tylko że dłuższe.. I czarne.. Wścieklizna jedna.. - przewrócił oczami - zaaraaz.. Ty ją znasz? - zdziwił się,
-
Podrapała się po głowie, jakby próbowała sobie przypomnieć.
-A no był taki jeden, któremu chciałam chatę przeszukać, a tam powalczyłam sobie z takim jednym no i wreszcie wyszło że obie wymordowałyśmy i spaliłyśmy chatynę.- mruknęła upiększając historie kilkoma szczegółami.
-
Westchnął ciężko.
- No to to zgaduję, że postawi Ciebie po swojej stronie.. Uparty Demon.. - przewrócił oczami - nigdy nie wyobrażałem sobie, że taka właśnie będzie moja siostra.. - spuścił wzrok na ziemię.
-
Kątem oka spojrzała na Vir'a
-To lepsze niż jak się za tobą ugania.- mruknęła, nie lubiła tematów o rodzeństwie. Ruszyła w stronę wilków.
-
Ziewnął.
- No w sumie racja.. - wymruczał i poszedł za dziewczyną.
-
Zatrzymała się jakieś 20 stóp do ,,kochanków,,
-Pytaj. -powiedziała twardo.
-
Wyszedlem z jeziora i otrzepalem sie tak, zeby cala woda wyladowala na Astrix. Juz mialem znowu jej podokuczac, kiedy zauwazylem jakies dwie osoby ktore zblizaly sie w ta strone. Spojrzalem w ich strone zaciekawiony, powoli kiwajac ogonem na boki.
-
Kątem oka dostrzegłam idącą w naszym kierunku dziewczynę. Przerywając zabawę zmieniłam się w człowieka. Dosyć dziwne uczucie, gdy po kilku dniach znowu stajesz na dwóch nogach... Zwracając większą uwagę na dziewczynę uznałam, że nie mam pojęcia kim ona jest. Nie wydawało mi się, żeby była z księżyców, ale w sumie nie znałam wszystkich z plemienia.
-
Zatrzymał się.
- Hyyyy..? Czemu ja? - spojrzał na nią pytająco - no dobra.. - westchnął - yy.. Siema, ja wraz z moją koleżanką zastanawiamy się na jakich terenach jesteśmy.. Może wy wiecie? - spytał.
-
- Na terenach księżyców - odparłam.
-
- No to mam przee.. - znów się ugryzł w język - przerąbane. Tak. Bardzo. Zgaduję, że jesteście Księżycami nie? Tak. To wiadome - nagle w jego głowie było mnóstwo myśli.
-
- Noo... Owszem. Czyli wy nie - domyśliłam się.
-
- No to nie ma już co ściemniać - westchnął - jestem Vircassis, Mrok - przedstawił się.
-
-Powiedz jeszcze raz koleżanko a... - zamilkła- Teraz to mamy przerąbane kiedy im powiedziałeś że nie pochodzimy z plemienia, du...-przeszyła Vir'a morderczym wzrokiem.
-
- Astrixen - też się przedstawiłam. Nie zamierzałam wszczynać wojny.
-
- Neee...mmmeee...irrrr...
Wyjakalem. Moje imie wychodzilo mi najlepiej. I bylem z tego zadowolony. Znow zaczalem merdac ogonem jak szalony. Pamietam zapach tej dziewczyny, niedawno juz ja widzialem. Smierdzi ryba.
-
- Nie lubię kłamać - odparł po czym dodał - koleżanko! - spojrzał na wilki i uśmiechnął się przyjaźnie.
- Miło poznać.
-
Rowniez sie usmiechnalem. Vircassis byl taki mily, ze mialem ochote polizac go po twarzy.
-
Mruknęła kilka przekleństw, przeszyła wzrokiem tamtych.
-Jeszcze za to zginiesz- mruknęła do Vir'a. Oczy zabłysły gdy przyglądała się wilkom. Badała ich umiejętności.
-
Skoro prawie wszyscy się zaczęli uśmiechać to uznałam, że ja też powinnam. W sumie to uśmiechałam się sama z siebie. Nie lubiłam jak ktoś kłamał, a Vircassis nie ściemniał, że jest księżycem. Uznałam, że można by było mu zaufać.
- Czy ja wiem, czy zginie?
-
Nagle zrobilo mi sie smutno, bo tylko ja nie umialem zmieniac sie w czlowieka. No i ledwo co mowilem. Jakbym byl cofniety w rozwoju. Spuscilem ogon.
-
Warknęła coś w odpowiedzi.
- Chyba wiem o czym myślę.-mruknęła w odpowiedzi. Pozostała jedną która się nie przedstawiła i nie uśmiechała. Wzięła jeden z długich kosmyków włosów i zaczęła obracać w palcach.
-
Zerknęłam na Nemeira. Od razu zauważyłam w nim zmianę. Podejrzewałam o co chodzi, ale nie byłam pewna.
- Że się tak spytam, zamierzamy tu sterczeć, czy co? - Nie wiem, czy ktoś się tu nie pojawi, a nie każdy mógłby chcieć was na naszych terenach, bez obrazy oczywiście - poruszyłam kwestię, którą trzeba było rozważyć. Ja już polubiłam tą dziewczynę i Vircassisa, ale wiedziałam, że nie wszyscy mogliby ich akceptować na swoim terenie.
-
Spojrzała z zdziwieniem a te oznakę ,,litości,,
__________
Skąd ona zna moje imię ?! Przecież jeszcze się nie przedstawiłam
-
- Evoo!
Powiedzialem. Naszej alfie zdecydowanie by sie to nie spodobalo, tym bardziej, ze chyba ostatnio byla w zlym humorze.
-
Przypomniały mi się plotki o jej szklanych ostrzach, które obiły mi się o uszy podczas wędrówek. Jednak nic nie odpowiedziałam. O tak... Z alfą nie chciałabym mieć problemów...
--------------
Sorry, już poprawiam
-
Teraz kicała se wzrokiem między zgromadzonymi. Ostrożnie obserwowała każdy ruch.
-
Usiadlem i podrapalem sie noga za uchem. Zaczynalo mi sie nudzic. Znow wstalem i powiodlem wzrokiem dookola.
-
Nadal rozmyślając o wszystkich innych sprawach niż o rozmowie nie odzywałam się w ogóle. Zastanawiało mnie tylko kim jest ta dziewczyna.
-
Poczuła się obserwowana. Spojrzała na Astrix gotowa się bronić.
-Czemu przykułam tak twój wzrok?
-
Właśnie zdałam sobie sprawę, że rzeczywiście gapię się na dziewczynę. Wcześniej nie patrzyłam na nic konkretnego, lecz na pewno w jej kierunku.
- Eee... No... Zamyśliłam się - odpowiedziałam w końcu.
-
Ziewnalem szeroko i wymownie. Byl to odpowiednik marudzenia czy dlugo jeszcze bedzie trwala ta glupia konwersacja.
-
Jej wzrok spochmurniał a źrenicę zmniejszyły się do wielkości kociej szpilki.
-Świetnie.-mruknęła.
-
Bezbłędnie odczytałam znak Nemeira, ale nie zwróciłam na niego uwagi. Jednak zauważyłam też, że nieznajoma obserwuje każdy mój ruch.
-
-Coś jeszcze? -spytała. Wzdrygnęła się. - Czy wiecie gdzie jest wasza przywódczyni?
-
- Nic więcej. I nie wiem, gdzie nasza alfa. Chociaż pewnie w swoim domu. Chyba - udzieliłam odpowiedzi.
-
-Domu? -mruknęła. - To czemu ciągle się na mnie gapisz?
-
Wydalem cichy, ostrzegawczy dzwiek. Nie powinno jej to interesowac a Astrix nie powinna nic o tym mowic.
-
Mruknęłam niezadowolona. Zdenerwowała mnie dociekliwość dziewczyny. Chociaż nie wiedziałam gdzie Ev mieszka to więcej już i tak nie zamierzałam mówić. Zresztą nieznajoma też pewnie nie wiedziała, więc na co jej taka odpowiedź?
-
Spojrzała z wąchaniem w stronę wilka. Przygotowała się na zmianę. Wiedziała że ta rozmowa zmierza w złym kierunku.
-Czyli musze pójść do tej chatki. - mruknęła do siebie.
-
zamieniłam się w wilka. Na wszelki wypadek.
-
Cofnęła się o krok. Szybko rozważyła sytuacje, wreszcie postanowiła poczekać na reakcje Vir'a.
-
Najchetniej bym sobie poszedl, ale nie chce zostawiac Astrix samej. Machnalem kilka razy ogonem. Jeszcze troche i zaczniemy ze soba walczyc, a tego wolalbym uniknac.
-
Przysłuchując się dalszej rozmowie uśmiechnął się szyderczo sam do siebie. Kątem oka spojrzał na Wat. Zauważył, że niezbyt jest pokojowo nastawiona. Ziewnął po czym zmienił się w rogatego wilka.
- Nie chcę się bić lub cuś ale chyba nie będę miał wyboru jeżeli skoczycie do gardła mojej koleżance - posłał wilkom ostrzegawcze spojrzenie i kątem oka spojrzał poważnym wzrokiem na Wat, która prowokowała wilki.
-
Uśmiechnęła się szyderczo i zmieniła się w wilka.
-To za to że nazwałeś mnie koleżanką.- szepnęła tak cicho że tylko Vir mógł ją usłyszeć. Spojrzała poważnym wzrokiem na wilki lecz nie mogła powstrzymać się od uśmiechu. Wreszcie dzieje się coś ciekawego!
-
Fuknął coś pod nosem i posadził zad na ziemi. Wyprostował się nieco i ziewnął. Potrząsnął łbem i się zgarbił.
- Masz powód - cicho zawarczał z nutką ironii w głosie.
-
Bylem tak znudzony, ze to zaczynalo bolec. Moglbym pocwiczyc mowienie, ale w tym towarzystwie tylko zrobilbym z siebie durnia. Rozgladalem sie dookola i tylko uszy mialem zwrocone w strone nowo poznanych.
-
Wilczur odwrócił łeb do Księżyców i westchnął. Zauważył, że ten co tak siedział cicho jak mysz pod miotłą chyba nie jest zadowolony tym co się dzieje. Przeszył wilka 'demonicznym' spojrzeniem po czym się uśmiechnął szyderczo. Znów się wyprostował. Gdy to zrobił kark mu dwa razy strzelił. Vir mruknął coś pod nosem po czym znów przyglądał się Księżycom. Ciekawiło go, czy doniosą to, że obce wilki przychodzą na ich tereny. Jego zdaniem powinni bardziej ich pilnować, chociaż i tak sam wiedział, że on też nie jest dobrym przykładem. Jego przecież nie obchodzą tereny Plemienia Mroku. A przynajmniej tak to wygląda. On nawet nie zna Alfy. Może kiedyś pozna. Ale to w bliskiej przyszłości.
-
Zerknalem znudzony w strone wilka. Czyzby probowal przestraszyc mnie wzrokiem? Niestety bez skutku. Nie zamierzam z nimi walczyc. O ile z wadera mam jeszcze jakies szanse, to z nim raczej nie. Spojrzalem w strone Astrix. Jestem tu tylko dlatego, zeby w razie czego ja obronic. Ziewnalem juz ktorys raz.
-
Przestał wgapiać się w wilki i podniósł łeb ku niebu. Wpatrywał się w białe chmurki z zaciekawieniem. Spojrzał kątem oka na Wat czy znów nie zamierza prowokować wilki. Zastanawiał się co by tu zrobić, by nie walczyć z nimi. Chociaż sam uważał, że jest na pewno od nich silniejszy. Spuścił łeb i ziewnął.
-
DOSYC.
Wydalem kolejny z mojej szerokiej gamy dziwnych dzwiekow i wskoczylem do wody. Zanurzylem sie i ochlodzilem leb ktory bolal mnie juz od jakiegos czasu. Wynurzylem sie i parsknalem.
-
Uznałam, że nie ma tu już nic do roboty. Rozmowa przestała się kleić, Więc odeszłam na parę kroków. Skoczyłam i zamieniając się w człowieka złapałam najniższą gałąź drzewa. Podciągnęłam się i usiadłam. Oparta plecami o pień znowu wygrzewałam się na nikłym słońcu.
-
-Riiichhh...
Wychrypialem po czym wyszedlem z wody. Spojrzalem na Astrix niezadowolony. Powinna wiedziec, ze nie powinna wspinac sie na drzewa w moim towarzystwie, bo robi mi sie smutno.
-
Popatrzyłam na Nemeira. Chwilę się zastanowiłam, a potem zlazłam z drzewa. W zamian za to usiadłam na dużej gałęzi, która leżała na ziemi. Jakoś tak lubiłam siedzieć na drzewach, a wilcza postać tylko ułatwiała mi wdrapywanie się na nie.
-
Przeciągnęła wzrok po księżycach.
-A już miałam nadzieje że coś się dzieję. - powiedziała niezadowolona. Przyległa łbem do ziemi i ziewnęła. Zaczęła machać napiętym ogonem. Wzrok latał sobie bez większego celu lecz uszy wciąż drgały z napięcia. Napięte mięśnie były gotowe do skoku w każdej chwili.
-Hej, masz ochotę poszukać ze mną alfy księżyca? Musze zajrzeć do jej chaty.- powiedziała to głównie by sprowokować trochę wilki. Zresztą i tak martwiła się czy na pewno dobrze odprawiła rytuał. Jeśli coś poszło nie tak albo alfę pożre jakiś demon (co nie sprawiło jej większego zainteresowania) albo rana będzie się kleić tygodniami.
-
Zasmialem sie cicho ( o ile mozna bylo tak to nazwac ) po czym wyszedlem z wody i oddalilem sie.
-
Stał bez ruchu jak posąg, po czym po chwili znów wróciło do niego życie.
- Yyy..? Alfę Księżyców? Znaczy, nie wiem czy to dobry pomysł.. Ale poznać ją chyba nie zaszkodzi. - pogrążył się w swoich myślach.
-
-Świetnie! Wiem gdzie mieszka więc może ją zobaczymy. - uśmiechnęła się. I pomyśleć że zrobiła to dla istoty pochodzącej z plemienia pośród którego się urodził, zaśmiała się cicho. Zmienił się w człowieka i w lekkich podskokach ruszyła w stronę lasu. /jeszcze nie wyszła!/
-
Potrząsnął łbem po czym zmienił się w człowieka i ruszył za nią powolnym krokiem. Nigdzie się mu nie spieszyło. Ciekawiło go jednak tylko co Wat chce od Alfy Księżyca? Ciekawie się zaczyna.
-
Kątem oka spojrzała czy Vir za nią idzie i zniknęła w lesie. /wyszła/
-Nie idź za nami- dobiegł jeszcze głos Watriss. Miała nadzieje że Asterix zrozumie jej prośbę.
-
Zniknęłam . Uznałam bowiem, że nie warto tu ślęczeć, więc przeteleportowałam się gdzie indziej.
-
//wyszedł