Nedrith...
Dzikie Ziemie => Zapomniana Puszcza => Wątek zaczęty przez: Evora w Lipiec 24, 2014, 06:59:02
-
(http://stretched.alphacoders.com/images/151/stretched-151179.jpg?2079)
Wejście do wieży czarnoksiężnika.
-
Łaziła byle gdzie. Nie chciała na kogoś się natknąć. Gdy doszła tutaj spodobało się jej to miejsce. Aż przypomniały się jej te czasy gdy mieszkała w sierocińcu. Tak strasznie i mrocznie. Rozejrzała się aby upewnić czy jest na pewno sama. Podrapała się po siwej czuprynie. Mruknęła coś do siebie i usiadła na jednym korzeniu podziwiając piękno tego krajobrazu. Zauważyła, że korzenie dokądś prowadzą. Nie chciało się jej zwiedzać więcej więc postanowiła zostać tu gdzie jest.
-
Znudziła się nic nie robieniem. Poszła szukać innych 'mrocznych' miejsc.
-
Szła przed siebie. Gdy zobaczyła przed sobą korzenie to od razu zorientowała się gdzie jest. Usiadła na jednym korzeniu aby poczekać na Wat.
-
Przyjrzała się ogromnym korzeniom i szarej mgle, ta nie zmieniała koloru. Usiadła zaczęła badać wzrokiem teren.
-
- Fajnie jest tutaj. - rzekła i zaczęła się napawać niezdrowym powietrzem.. Zgnilizny? Czy coś w tym guście.
-
Również wciągnęła powietrze. Powiew przyniósł zapach zgnilizny i czegoś jeszcze jednak nie mogła określić skąd pochodzi.
-
- Ciekawe jakie stworzonka kryją się w tym miejscu - zamyśliła się - a Ty jak myślisz? - spytała Wat.
-
-Jakieś które dziwnie pachną- zmarszczyła nos gdy znów poczuła nieznany zapach.
-
- Dziwnie? - skrzywiła się - ja lubię ten zapach - zarechotała - wiele razy go czułam odwiedzając grabarzy. Nie wiem co jest w nim nie tak. - zachichotała.
-
-Nie mówię o zgniliźnie tylko o tym drugim nie czujesz go?
-
- Oczywiście, że czuję. - zaśmiała się.
- Tylko, że ja już jestem przyzwyczajona do takich zapachów. - zarechotała.
-
-Bynajmniej coś tu jest i trzeba to zbadać.- zaczęła przeszukiwać teren
-
- Mnie tylko interesują stworzonka zamieszkujące tutejsze tereny i ich pan. Nie zamierzam się z nimi bić czy coś, ale jak będzie trzeba no to tak.. - zachichotała.
-
-To co od nich chcesz?-spytała zaciekawiona
-
- Eeemm.. Pomyślmy.. Chcę się dowiedzieć kim bądź czym są, jaka jest ich natura, zobaczyć co ich pan potrafi i to chyba raczej tyle.. Nie mam do nich wrogich podejść. Nie oceniam książki po okładce. - uśmiechnęła się.
-
-Acha-mruknęła i poszła dalej
-
Cały oddział wszedł powoli. Już od dawna ich przywódca czuł, że coś się kroi. Tylko dokładnie nie wiedział co. Najlepiej by było, gdyby trafiła im się plaga jeleni. Mieliby wtedy dużo jedzenia i nie musieliby się martwić o to, że będą musieli opuszczać swoje tereny w poszukiwaniu ofiar.
Ich zwiadowca dał sygnał. Coś zauważył. Zapewne jakiegoś obcego.
-
Lilith wstała i ruszyła za nową znajomą. Cieszyła się trochę, że wreszcie z kimkolwiek pogadała. To trochę nudne tak samemu siedzieć i nic nie robić.
- Jak myślisz co będzie tam na górze? - wskazała na szczyt korzenia. Machnęła ręką tak, aby mogła się dokładnie przyjrzeć korzeniowi. Grzywkę zaczesała do tyłu i przytrzymała. Gdy puściła grzywka znów ułożyła się na oczach.
-
-Ja mam wiedzieć, nigdy nie byłam w wieży maga. W książkach piszą że są pełne składników, ksiąg i innych dziwnych rzeczy.-również spojrzała w górę. Jakiś kruk przeleciał nad jej głową. Chyba się czegoś wystraszyły.
-
- Poczytałabym sobie jakąś ciekawą książkę.. - zamyśliła się.
- Czegoś się przestraszyłeś pisklaku? - spojrzała na kruka który przeleciał nad Wat i usiadł na głowie Lilith.
-
Przyjrzała się krukowi nie był wcale takim pisklakiem wręcz przeciwnie był to całkiem duży stary kruk.
-Albo zechciał usiąść ci na głowie albo coś się zbliża.- Kolejne ptaki tym razem wrony przeleciały nad nimi i zniknęły między korzeniami.
-
- Ja lubię ptaki - zachichotała i pogłaskała kruka po głowie.
- Ciekawe czego się przestraszyły? - zamyśliła się.
-
Można spodziewać wszystkiego, chciała powiedzieć. Lecz w tedy kolejna fala wron przeleciała nad ich głową.
-Zbliża się coś dużego.- spoglądając w stronę skąd nadlatywały ptaki.
-
Kruk wtulił się w białe włosy Lilith.
- Co on zrobił se gniazdo w moich włosach? - skrzywiła się.
- Coś dużego? - zamyśliła się - albo po prostu małe ale dużo.
-
-Wychodzi na to samo.-odrzekła i spojrzała w czarną otchłań wydawało się że coś przemknęło. Wpatrywała się tak uparcie że przyprawiła się o ból głowy. Pogłaskała czoło.
-
- Łeb Cie boli? - spytała i zdjęła kruka z głowy. Przytuliła się do niego. Ptak wyglądał na zadowolonego.
-
-Troszkę. Mam okropnie słaby wzrok. - przyznała i opuściła rękę.
-
- Och. Nie wiedziałam. - westchnęła i spojrzała na zadowolonego ptaka.
- Chyba mnie polubił. - zachichotała.
-
Na daj mu imię ciekawe czy przestraszy się ciebie w wilczej postaci?-spytała rozbawiona przyglądając się ptaku.
-
- Hmm.. Nazwę Cię Funeral. Co na angielski oznacza pogrzeb. - uśmiechnęła się do ptaka. Ten wzniósł się w powietrze i znów usadowił się na głowie Lilith.
- No ciekawe czy się przestraszy. - zaciekawiła się i zmieniła się w wilka. Kruk nadal siedział na głowie Liliś.
- Dziwne. Tamtego czegoś się przestraszył a mnie nie. Może jestem zbyt przyjazna, żeby się mnie bać? - zamyśliła się i ponownie zmieniła się w człowieka.
-
-Będziesz z nim robiła pogrzeby, jeśli tak chętnie przyjdę.- uśmiechnęła się, i mimo iż na to nie wyglądało bardzo się niecierpliwiła. Co to takiego? Grzmotało jej po głowie.
-
- Nie, jestem zbyt słaba, żeby kopać.. Ale mam znajomych grabarzy, którzy zakopują ciała śmiertelników - zarechotała.
-
-A jak będą mieli ciekawe łapy to mi przyniesiesz? Mieszkam w takim staram opuszczanym domu.- zaśmiała się. Robi się ciekawie, i nowa znajoma też była całkiem fajna lubiła ludzi z mrocznym charakterem. Kruk który nie boi się wilkołaków i czarodziej co jeszcze spotka.
-
- Oczywiście - zachichotała. Kruk znów wtulił się w włosy Lilith i nie przejmował się niczym.
-
Usiadała podparta o jakiś wysoki korzeń, postanowiła poczekać na to co będzie dalej.
-
Usiadła na ziemi i bawiła się z czarnym ptakiem. Ciekawiło ją to jakie jeszcze tajemnice skrywają te tereny.
-
Wadery nie zachowywały się zbyt cicho, gobliny nie miały więc wielkiego trudu, by je namierzyć. Ukryły się wśród korzeni drzew, niewidoczne w cieniu. Czekały, aż wilki ruszą w ich kierunku - a zapewne to zrobią, jeśli zamierzają dostać się do wieży. Wtedy wpadną wprost na oddział goblinów, a ten zaatakuje z zaskoczenia.
-
Zmieniła postać w wilczą wyczuwała obecność przeciwnika.
-Są bardzo blisko-szepnęła tak by przeciwnik jej nie usłyszał.
-
Instynkt powiedział jej, że nie są same. Wpatrywała się w krzaki. Nic niestety nie zauważyła. Mogłaby się spytać Wat, ale ona ma słaby wzrok. Lilith zmieniła się w wilka aby móc wywęszyć obce osobniki. Jakieś małe stworzonka. Kruk siedział jej na głowie i rozglądał się tak jak Liliś.
- T-tak.. - przyznała niechętnie.
-
To że nie miała dobrego wzroku wypełniała tym że miała niezwykły słuch. Słyszała ciche oddechy, były małe ale całkiem duża gromadka.
Obracała uszami by zdobyć najwięcej informacji.
-Noszą jedynie skurzane worki, mają białą broń.-zamknęła oczy by zdobyć jeszcze jakieś informacje. Dla zwykłego wilka zachowywali by się bardzo cicho lecz fakt że jest niemal ślepa dawało jej teraz przewagę.
-
- Biała broń to już coś.. - zamyśliła się i spojrzała przed siebie.
- To idziemy dalej? - spytała.
-
Nie przestała nasłuchiwać.
-Coś jest nie tak nie słyszę żeby się poruszali, chyba czekają aż same przyjdziemy.-odrzekła nie podobała jej się sytuacja gdzie będzie musiała walczyć z dużą ilością przeciwników. Wtedy jej słaby wzrok to duży minus. Jeśli Lili poszła by przodem to mogła by się zająć tymi z tyłu ale to nie oznacza że będzie ich mniej. Musiała się znów porządnie zastanowić.
-
- Racja - przytaknęła.
- Może poczekajmy aż jeden ruszy na zwiady czy idziemy.. - pomyślała.
-
Nie ruszyła się z miejsca. Cierpliwie poczeka aż te przyjdą będą zabijać jednego po drugim.
-
Rozciągnęła się.
- Jestem głodna.. - rzuciła. Kruk zeskoczył na jej kolana.
-
-Może zjemy tego zjazdówce który powinien do nas przyjść.- rzuciła miała również pomysł by zjeść kruka ale zrezygnowała z wiadomych powodów.
-
- Kiedy te potworki zamierzają wyjść? - ziewnęła i pogłaskała kruka po głowie.
-
-Nie wiem siedzą wciąż w jednym miejscu, musieli zastawić pułapkę czy coś takiego i teraz czekają aż zechcę nam się do nich przyjść.
Westchnęła
-
- Ciekawe co szykują.. - zachichotała - przydałby mi się jeden do badań!
-
-Chcesz przeprowadzić badania jak smakują? Czy da ich się pogrzebać? Jak wygląda ich pogrzeb?-sama nie wiedziała czemu zadaje takie głupie pytania.
-
- Bardziej to co mają w środku - zarechotała - i sprawdzić na jakie substancje są wrażliwe co lubią, czego nie i tak dalej..
-
-Brzmi ciekawie. Niemal jak te badania co robiłam na rybach w dzieciństwie. Matka zawsze powtarzała żebym tego nie robiła bo nie będzie co jeść na obiad.-znów się uśmiechnęła.-Ciekawe jak wygląda ich mózg.
-
- Na pewno mały. - zachichotała - w końcu gdyby miały większy to nie dawałby rządzić się jakiemuś kolesiowi, nawet jeżeli są w większości!
-
-Mnie ciekawi jego kształt u ryb jest płaski więc jest ciekawa.Masz może jakiś plan jak przedostać się do wierzy?- zaczęłam się niecierpliwić musimy coś zrobić albo plemiona zabiorą nasz obiad.
-
- Hmm.. - zamyśliła się - nie wiem jak jest w środku.. Może jakoś ominiemy te stworzonka? W sumie ja bym chciała pogadać i wyciągnąć jakieś info od tego gościa.
-
Gobliny cierpliwie czekały. Tamte nie miały wyjścia, nie było okrężnej drogi. Albo się zawrócą i po prostu odejdą, albo wpadną w ich sidła.
----------
Ciekawe skad ty wiesz słuchem i węchem jak one wyglądają, jaki mają ubiór, broń itd. c:
-
------------
Nie wiem czym są ale potrafię liczyć wiec mogę rozróżnić ile ich jest. Jeśli jesteś myszą oddychasz inaczej niż słoń, więc jeśli potrafię je rozróżnić wiem jakiej są wielkości. A jeśli poruszasz chociaż głową to zawsze wydajesz jakiś dźwięk, akurat broń biała ma bardzo specyficzny więc nawet nie wtajemniczony mógł by się domyśleć. Worek gdy szura o ziemie też ma inny dźwięk niż blaszka. Watriss jest niemal ślepa więc jej słuch jest bardzo wyostrzony. To zwykła zależność : )
-
----------
"Zaatakują z zaskoczenia". Na pewno hasają wśród tych korzeni, biegają, szurają i hałasują, byś ich dostrzegła i usłyszała. Słaby wzrok z nikogo nie zrobił supermana, który usłyszy oddychanie z odległości setki metrów. Nie wiedziałam również, że słuchem można liczyć. Możesz mnie wtajemniczyć, jak czynisz taką magię? (: Nie słyszałam również, by ruszanie głową wywoływało hałas. Musiałabyś mieć zdolność echolokacji, by coś takiego usłyszeć.
-
---------------
Jeśli masz coś na głowie wydajesz trochę głośniejszy. Wilki ma 16 razy lepszy słuch od człowieka a u Watriss jest on jeszcze 2 razy lepszy z powodu ślepoty. Nigdy nie powiedziałam ile jest ich dokładnie -_- powiedziałam że jest ich trochę. Jeśli się dobrze się wsłuchasz będziesz mogła ,,mniej więcej'' wiedzieć ile ich jest. A to że czekają można domyśleć się po tym że poruszają się ciszej i nie zbliżają.
No z głową trochę przesadziłam (ja słyszę gdy ruszam swoją głową), a sto metrów to bardzo mało myślałam że są przynajmniej 500 metach : / Cała twoja magia. (może ci się to wydawać nie realne (wiem (wiem że nie można tak pisać)<-- ) ale policzyć ich można też za pomocą innych dźwięków tylko trzeba wiedzieć jak ^^)
-
-----------
Musiałabyś być całkiem ślepa, by mieć jakoś specjalnie wyostrzony słuch. 500 m to pół kilometra. Jeszcze lepiej prawisz. Nie mam siły do Ciebie już po prostu (: Btw miło by było, gdybyście coś z Lilith zaczęły pisać w fabule, gdyż cała akcja stanęła sobie w miejscu, a ja muszę czekać moimi goblinami, aż podejdziecie.
-
-------------
Rzadko kto ma do mnie cierpliwość. Nie umiejętność tłumaczenia to jeden z moich talentów, więc nie ważne jak mi wytłumaczysz jak mam tłumaczyć ja zawsze robię to po swojemu. Czyli tak że nikt nie rozumie ^^ Ale jak Lili wejdzie to będziemy szturmować na gobeliny więc z pewnością będzie ciekawiej niż rozmowy o ich mózgach.
-
Zmieniła się w wilka. Kruk wskoczył na głowę wadery. Wilczyca chwilę się rozglądała czy nie wyłapie kogoś wzrokiem. Wstała i powolnym krokiem ruszyła w stronę korzenia. Gdy szła każdy krok wykonywała spokojnie i uważnie. Rozglądała się przy tym. Kruk również się rozglądał, ale był raczej niezadowolony, gdyż wbijał lekko pazury w głowę Lilith, która się tym nie przejmowała.
-
-Przywitamy się?- spytała idąc za Lilith, ciekawiło ją co wymyśliła. Może idzie na spontana?
-
- Raczej by się przydało.. - mruknęła szeptem. Ciekawiło ją to, czy jeżeli dadzą się złapać to czy wezmą je na górę do tego ich pana, żeby tam u niego pracować jako niewolnice, czy zabiją je czy może wypędzą?
-
Po grymasie na twarzy Lili mogła domyśleć że spodziewa się najgorszego. Tylko co było najgorsze? Może zamknięcie w celi i tańczenie w nieskończoność. Skończenie jako obiad dla szesnastowiecznych wiewiórek? A może... skrzywiła się na samą myśl o tym.
-
Ziewnęła ze zmęczenia. Nie miała ochoty walczyć, ale również nie chciała się poddać bez walki. Szła przed siebie i patrzyła pod łapy czy nie nadepnie przypadkiem na jakąś gałąź. Kruk zeskoczył z głowy na grzbiet i obserwował wszystko co było w zasięgu jego wzroku.
-
-Chyba się zbliżamy- powiedziała słysząc kilka cichy szmerów. Przystanęła na chwile ale zaraz poszła dokładnie po śladach Lili. Nie zamierzała na nic nadepnąć.
-
Pentagram na głowie Lilith nagle zaczął świecić na intensywny czerwony kolor.
- Co jest? - warknęła cichym głosem - przestań świecić!
Wilczyca podrapała się po głowie gdzie widniał Pentagram. 'Może to coś da? Przestań świecić!' pomyślała wadera.
-
-O twój pentagram świeci jak moje oczy gdy zmieniam postać, lub walczę z...-nie dokończyła gdyż coś zaszeleściło tuż obok niej. Cofnęła się. Zjeżyła się jej sierść na ogonie.
-
- Ale tak on mi nigdy nie robi! - oburzyła się i spojrzała na Wat, którą coś przestraszyło lub rozzłościło.
-
Gobliny zobaczyły jakiś nikły, czerwony błysk i głosy. Wilczyce jeszcze nie do końca doszły do pułapki, ale stwory były już zniecierpliwione. W sumie było ich 7, a na szczęście dla intruzów nie miały przy sobie siatek, tylko kilka włóczni z trzema ostrzami. Nie były one zbyt inteligentne, zamiast atakować w grupie zrobiły to pojedynczo. Po jednym wyskoczyły na obie czarne postacie. Dźgnęły w ich stronę swymi kruchymi włóczniami.
-
Wadera pisnęła cicho i gwałtownie się odwróciła uderzając przy tym małe istoty 'potężnym' ogonem. Gdy się spostrzegła to były gobliny z jakąś dziwną bronią. Spojrzała na stworzonka. Położyła na jednym łapę i spróbowała się mu porządnie przyjrzeć z kim mają do czynienia.
- Myślałam, że będziecie nieco więksi - mruknęła przez zęby.
-
-Dzieńdobry?- powiedziała nie pewnie do gobelinów. Nie spodziewała się ich.
-
Zachowanie wilczyc nieco zbiło gobliny z tropu. Nie okazywały strachu, agresji, tylko zaciekawienie. Albo to wariatki, albo tylko udają. Jeden z goblinów zamachnął się swą bronią, chybiajac zaledwie o cal wadery, która miała jakąś czerwoną gwiazdkę na czole i machała im przed nosem ogonem.
-
Nie puszczając jednego goblina podniosła głowę i rozglądała się czy gobliny szykują atak na Lilith.
- Nie przyszłam tutaj walczyć. - odparła stanowczo miejąc nadzieję, że chociaż na chwilę odpuszczą sobie wymachiwaniem bronią.
-
Znów odskoczyła. Niezbyt wiedziała co to za patyk ale wolała go nie dotykać. Może jest zaczarowany, pomyślała.
-Nie ładnie rzucać patykami gdy ktoś mówi ci dzieńdobry-odwróciła się do gobelina- jakiego smaku są wsze mózgi? Mogę zobaczyć wasze łapki?
Nie była ani trochę zainteresowana tym że Lilith trzyma gobelina w pysku a reszta może zaatakować. Nigdy nie miała łapek gobelinów bardzo chciała zdobyć chociaż jedną.
-
Gobliny nie znały języka, w którym przemawiały wilki, nie miały więc pojęcia, iż nie są one nastawione agresywnie. Stwory na chwile cofnęły się, a potem znów zaatakowały. Tym razem potrójne ostrze dosięgło karku mniejszej wadery o błękitnych ślepiach, zostawiając po sobie trzy krwawiące pręgi. Goblin wrzasnął coś ochryple do swych towarzyszy i wycofał się. Cały oddziałek stanął w jednej linii, wyraźnie zagradzając drogę dwóm dziwnym przybyszom.
-
- Wat wszystko okey? - krzyknęła do znajomej. Przygwoździła mocniej do ziemi goblina na którym stała nie przejmując się tym, że jego kompania wycofała się.
-
Zlizała krew z karku. Ich ataki były całkiem szybkie a jej oczy niezbyt wiedziały co nadlatuje szkoda że nie uniknęła. Rany nie były głębokie lecz mocy piekły, zakryła rany futrem. Spojrzała na gobeliny. Pragnęła je zabić pragnęła ich łap. Rzuciła się na jednego i wyrwała mu broń. Oczy błyszczały.
-
Przygnieciony goblin szamotał się. Broń wypadła mu z ręki, ale wciąz miał ostre zęby i długie pazury, które mu ją zastąpiły. Próbował ją drapać, ale efekt był taki, że wyrwał jedynie waderze futro z boku.
Jego towarzysze tylko czekali na samotny atak wilczycy. Ten, któremu wyrwała broń natychmiast się cofnął, ale trzy potwory otoczyły Watriss, a każdy dźgał ją z innej strony.
-
Lilith w końcu nie wytrzymała kiedy ten wyrwał jej futro. Otworzyła dużą paszczę i wydarła się na niego całym swoim rozwścieczonym głosem aby umilkł. Do tego gdy przestała uśmiechała się przy tym szyderczo. Pazurem wydrapała goblinowi oczy. Gdy odwróciła wzrok była zdruzgotana, że Watriss musi użerać się z całą gromadą goblinów wtedy kiedy ona tylko bawi się jednym z nich.
-
Jeden atak ją dosięgnął, przeskoczyła nad goblinami zamienimy 2 kolejne ją dosięgnęły, jedyny który ją trafił nie przedarł się przez jej gęste futro. Złapała jednego za workowaty strój i rzuciła nim tak że rozbił się o korzeń.
-
Goblin bez oczu zaczął wyć i cały czas się wił, drapiąc pazurami na oślep. Niewiele mu to dało.
Stworowi, którego Watriss rzuciła o drzewo, nic się nie stało, w końcu miał na sobie zbroję. Był jedynie nieco poobijany i zgubił gdzieś w krzakach swoją broń, zniknął więc w nich starając się ją odnaleźć. Kolejny cios dzidą dosięgnął Wat, ale na szczęście pozostawił po sobie zadrapanie na jej ogonie. Jeden z stworów-strażników pobiegł prosto na Lilith, rycząc i machając swą włócznią na wszystkie strony.
-
Oczy rozbłysły jeszcze bardziej, zmierzała wykorzystać okazje nieobecności jednego z stworków. Złapała za patyk który zamierzał zadać kolejny cios i złamała na pół. Złapała zdezorientowanego przeciwnika i znów nim rzuciła. Tym razem mocniej. Chyba wylądował na gobelinie gdzieś w krzakach bo usłyszała kilka głuchych jęków. Spojrzała na ostatniego goblina zdolnego do walki. Zamierzała wbić w niego kły i rozerwać szyje a później zabrać jego łapy. Błękitne światło wydawało rozdzierać jej oczy.
-
W sumie zginął tylko jeden goblin, ale swa kolejne były poobijane, a reszta pogubiła gdzieś swoje bronie. Jedyny stwór, który był cały i zdrowy ponowił samotny, wprost beznadziejny atak na Watriss. Zamachnął się, lecz nie trafił - skutek jego ataku był taki, iż wilczyca dostała po głowie ciężkim ostrzem metalu. Nie zrobiło jej to żadnej rany, ale siniak pozostanie na pewno. Broń złamała się stworowi w dłoniach. Jego towarzysz drażnił sie z Lilith, a reszta uciekła do wieży, by zawiadomić swego pana i inne patrole.
-
Lekko załomotało jej w głowie. Nie zwróciła na to uwagi, zatopiła kły w karku stwora. Zdążyła zobaczyć jeszcze odbicie przerażających błękitnych oczu które wydawały się nieco oślepiać goblina niespotykanym blaskiem. Padł na ziemie, z pewnością martwy. Popatrzała na uciekające gobliny przynajmniej wiedziała gdzie jest wejście. Odgryzła martwemu łapę zmieniła się w człowieka i nie zawarzając na krew z niej ściekającą schowała do kieszeni.
-
Wnerwiło ją to, że kolejny próbuje zaatakować Liliś. Wyrwała mu jego broń i połamała silnymi szczękami. Uznała, że goblin na którym trzyma łapę przyda się do badań. Zirytowała się kiedy ten goblin próbował drapnąć Lilith więc połamała mu ręce aby nie mógł już atakować ostrymi pazurami.
-
Przejechała wzrokiem po trupach i pół żywym. Reszta uciekła a szkoda miała ochoty jeszcze trochę posmakować ich krwi.
Usiadła i przyjrzała się wejściu do wieży, nie wydawała się niczym niesamowitym, lecz kto wie co będzie w środku. Pomyślała o składnikach do eliksirów, dziwnych przedmiotach i komatach pełnych książek. Może jak go pokona to zajmie jego wieże. Chyba nabrała trochę do niego szacunku wcześniej myślała że odgryzie mu po prostu łeb, dopiero teraz dostrzega że to nie będzie takie proste.
-
- Ehh.. Szkoda, że pozbawiłam go wzroku - wskazała na goblina bez oczu - może umiałby się porozumieć z nami językiem demonów? - zamyśliła się i spojrzała na ledwo żywego szczura.
-
-Może- jej brat czasami używał tego języka więc nauczył ją trochę. Dotknęła łapą oczu, cały obraz rozmazywał jej się jedyne co widziała wyraźnie to półżywego goblina.
-Ruszamy dalej?- miała ogromną ochotę sprawdzić co jest w wieży nawet jeśli na razie nie będzie mogła jej dobrze zobaczyć.
-
- Taak.. Przydałoby się iść dalej. - uśmiechnęła się. Otworzyła paszczę i zatopiła kły w czaszce goblina i czekała aż przestanie się ruszać.
-
Ruszyła w stronę wejścia, nikt teraz nie odbierze jej zdobyczy. Oczy błyszczały błękitnym światłem. Wciąż tak samo mocnym jak podczas walki.
-
Puściła goblina i poszła za Wat. Wskoczyła na korzeń i ruszyła dalej.
-
Wszedł powoli targając na plecach siatkę z uwięzioną waderą.
-
Cały czas wykręcała łeb i patrzyła czy Evora za nią idzie. Na szczęście chyba dała sobie spokój. Amber miała nadzieję, że gdy dojdą na miejsce będą próbowali ją gdzieś przenieść, a wtedy będzie mieć szansę na ucieczkę. Zaczęła gryźć cicho liny, chociaż z siatki i tak nie miała jak uciec - podczas szarpaniny całkiem się w nią zaplątała.
-
Troll dostał zadyszki i musiał usiąść na chwilę. Nie był już najmłodszy, więc należała mu się chwila odpoczynku.
-
Amber dostrzegła teraz swoją szansę, gdyż siatka była już nieco nadgryziona, ale... Nie doszli raczej na miejsce - wieża wznosiła się jakiś kawałek drogi od nich - a na dodatek nadal łapy miała wplątane w sieciach. Zniecierpliwiona próbowała ugryźć trolla.
-
Poczuł lekkie ugryzienie. Czyżby wadera chciała się uwolnić?
Nie mogąc na to pozwolić, wstał i grzmotnął siatką o drzewo, po czym poszedł dalej.
-
Uderzenie było mocne, a Amber na chwile zamroczyło. Nie straciła jednak przytomności, to mogło pokrzyżować jej plany. Ale troll przynajmniej poszedł dalej, tyle dobrego.
-
Powolnym krokiem doszedł do mosiężnych korzeni. Ze schodów dobiegały odgłosy walki. Nie miał ochoty wchodzić tam, gdy gobliny walczyły. Były one zbyt tępe.
Żeby wadera nie uciekała przywiązał końce siatki do drzewa. Nie miał zamiaru zostać ponownie ugryzionym.
-
Przez chwile sądziła, że stwór zauważył niewielką, ale szybko powiększającą się dziurę w siatce, ale miała szczęście. Westchnęła i czekała. Cel wędrówki powinien być już bliski. Amber miała dodatkowego farta, że troll nie wpadł na pomysł by wykorzystać na niej jakieś liny i łańcuchy, a tylko przyczepił ją do drzewa.
-
Troll usiadł na ziemi i zaczął bawić się swoim młotem.
-
*O matko, nie. Idź, cholerny trollu idź wreszcie* pomyślała. Jeszcze Evora ich dogoni i cały wysiłek uwolnienia jej pójdzie w błoto. Tylko co by tu wymyślić... Jeśli zacznie znów wariować ten kretyn mógł uderzyć ją swoim młotem, a jeśli nic nie zrobi będą mogli tak siedzieć godzinami. Zaczęła warczeć i szarpać się, dzięki czemu uwolniła jedną łapę z więzów.
-
Troll skrzywił się widząc szarpiącą się waderę. Co będzie jak siatka się urwie?
Troll podszedł i przyjrzał się fragmentowi siatki przywiązanemu do drzewa. Co mógł zrobić, aby się nie uwolniła?
Do głowy przyszedł mu pomysł. Troll zaczął przekopywać ziemię w poszukiwaniu korzeni. Zrobi własną siatkę.
-
Uspokoiła się, widząc stwora, który coś knuł. Na pewno nie było to nic dobrego dla niej. Jej plan coraz bardziej się komplikował. Gobliny miały zawlec ją prosto do wieży, a teraz porwał ją troll i utknął z nią w jakichś korzeniach.
-
Znalazł dopiero jeden nadający się korzeń. Powoli zaczął posuwać się dalej, wgłąb lasu.
-
Czyli nie podziałało, ale teraz Amber została sama. Zaczęła szybko przegryzać liny i szarpać łbem. Sama wejdzie do tej wieży, najwyżej będzie musiała się użerać z tamtejszymi stworami. Po kilku minutach zażartej walki z siatką udało jej się zrobić dostateczną dziurę, by się przez nią prześlizgnąć. Po chwili spadła już na ziemię wolna.
-
Troll chcąc, aby było mu raźniej zaczął nucić sobie piosenkę pod nosem. Kopie korzonki. Kopie korzonki. Tra la la la.
-
Pobiegła przed siebie, aż wpadła na jakieś drzwi, które otworzyły się, gdy w nie uderzyła. Nareszcie wpadła do wieży, ale sądząc po adgłosach walki nie była tu sama.
-
Szczęśliwy, że udało mu się nazbierać odpowiednią ilość korzonków, upletł z nich siatkę. Następnie wrócił na miejsce, gzie zostawił poprzednią siatkę.
Wadery nie było w sieci. Uciekła.
-
Wbiegła jak najszybciej potrafiła. Biegła zbyt szybko. Nie miała kondycji, więc zaczynała dostawać zadyszki. Była głupia, że zdecydowała się biec na zbity ryj.
-
Sądząc, że wadera mogła chcieć okraść jego pana wbiegł szybko na schody.
-
Ev bardzo szybko traciła siły. W końcu została zmuszona do marszu. Będzie musiała wyrobić sobie przerwę. Wadera niechętnie usiadła koło dość dużego dziwnego korzenia. Nigdy nie widziała takiego korzenia. Był gruby i silny. U góry wiły się schody. Czyżby czarnoksiężnik był fanem natury?
-
Gdy już uspokoiła trochę oddech i nabrała sił, postanowiła iść dalej. Zupełnie przypadkowo natrafiła na schody prowadzące do góry. Zaciekawiona zaczęła się wspinać.
-
Gdy dotarły na miejsce zauważyły waderę wchodzącą na schody. Chcąc silnie ją poturbować, pobiegły za nią.
-
Wadera uderzyła o twardą ziemię i straciła przytomność.
-
Wadera obudziła się. Przemieniła się w ludzką postać i podniosła się. Bolała ją głowa. Przez chwilę nie mogła sobie przypomnieć, co się stało. Wpadła do dziury. Ten duży zielony uprowadził Amber.
Nie zwracając uwagi na pulsujący ból głowy, dziewczyna ponownie wbiegła na schody.
-
Uderzył w ziemię. Jeszcze żył, a więc wszystko było dobrze.
-
Wbiegła rozglądając się dookoła. PO chwili postrzegła czarnoksiężnika. Wyglądał jakby nie żył. Po co miałaby taszczyć trupa.
Kopnęła jeszcze czarnoksiężnika i poszła dalej zostawiając go na pastwę losu.
-
Uderzył w coś miękkiego. Na pewno nie była to ziemia. Gdy się podniósł to zobaczył pod sobą coś owinięte w płótno. Nie chciało mu się tego sprawdzać, więc usiadł na pobliskim kamieniu.
-
Weszła zmęczonym krokiem i rozejrzała się. Zauważyła jakąś dziewczynę i trolla jak na coś spadł. Wydał się jej zmęczony. Podeszła bliżej i usiadła na ziemi. Pazurem narysowała pentagram na ziemi i spojrzała na trolla.
-
Rozejrzała się w powietrzu unosił się podejrzany zapach. Zauważyła jednak jedynie odchodzącą dziewczynę Lilith, trolla i jakieś płótno.
Płótno?
-
Nie chciała należeć do zbierającego się tłumu, więc wyszła.
-
Podeszła do dziwnie pachnącego płótna.
-Co to jest?-przyglądała się dziwnej zagadce.
-
- Chcę sprawdzić czy rozumie i umie mówić po naszemu - odpowiedziała i zaczęła skrobać w ziemi krzyżyk.
-
- I nie wiem. Jak chcesz to sobie zobacz - mruknęła
-
Usiadła nie potrafiła zdecydować się co ma z tym zrobić.
-
Obejrzała się Lilith nadal rysowała dziwne pentagramy i mówiła w języku którego nie chciała zrozumieć. Spojrzała podejrzliwie na płótno. Ugryzła jeden z końców, jęknął. Odskoczyła. Zaczęła nasłuchiwać lecz przez paplaninę Lilith i głośny oddech olbrzyma nie mogła nic wyłapać. Zaczęła trącić zdobycz nosem, po chwili turlała ją bo całej polanie i obgryzać końcówki. Ku jej uciechy obiekt co chwile pojękiwał słabym starym być może zużytym głosem.
-
- Z nimi nie da się gadać - westchnęła i łapą zamazała pentagram, który nasmarowała na ziemi. Nie byłoby dobrze, gdyby hybryda demona zostawiła tutaj ten rysuneczek.
- Co to? - przekrzywiła lekko głowę i trąciła nosem płótno.
-
Zaczęła ochoczo obgryzać koniec płótna, znowu jęknęło za łomotała ogonem, zaczęła znów turlać ofiarę. Podobała jej się ta zabawa.
-
- Aaa.. Chrzanić to - mruknęła sama do siebie i poszła w stronę wyjścia.
-
Bawiła się właśnie płótnem na jakimś wysoko umieszczonym korzeniu, widząc że Lilith odchodzi pobiegła za nią pozostawiając materiał na pastwę losu. Płótno spadło z wysokości około 37 stóp. Usłyszała jeszcze chrzęst łamanych gałęzi lub czegoś innego. Nie zauważyła gdy zmieniło się barwą w czerwoną krew.