Nedrith...
Dzikie Ziemie => Ruiny Miasta => Wątek zaczęty przez: Evora w Sierpień 15, 2014, 10:03:39
-
(http://images4.alphacoders.com/947/94716.jpg)
-
Rozejrzała się, zła na siebie. Miała szukać jakiegoś ustronnego miejsca położonego wysoko, a nie schodzić do kanałów! Westchnęła. Wrócić? Nie, nie miała gdzie. Musiałaby iść z powrotem do portu, a tam był straszny tłok. Tutaj jedynie kilku staruszków siedziało przy domach. Amber pochyliła się i wyłowiła z wody kolejne dwa piórka. Za niedługo zbierze ich całą kolekcję, ale cóż się dziwić? Ptaków było setki. Wsadziła znaleziska do kieszeni i poszła dalej. Gdzie by tu się dostać... w sumie to mogła pływać łodzią po wodzie i wyławiać stamtąd pióra. Ale nie miała łodzi, musiałaby ją ukraść. Szła przed siebie rozglądając się. Nagle zauważyła coś. Malutki domek, którego dach był bardzo nisko. Dachy! Idealny miejsce, by łapać pióra. Wspięła się nad niski daszek, a z niego przeszła na kolejny, ale tym razem nieco wyższy. Przypominało to nieco jakieś schody. Szkoda, że nie wpadła na to wcześniej. W którymś momencie potknęła się i pióra wyleciały jej z kieszeni. Zaklęła głośno i szybko spróbowała złapać pióra. Jedno spadło do kanału, do wody i popłynęło z prądem. Cholera. Teraz miała tylko 9. Weszła na dachy, tym razem ostrożniej.
-
Rozejrzała się znowu. Przynajmniej tutaj było mniej tłoczno co pozwoliło jej wspiąć się na dachy. Szła dalej, przyglądając się budynkom. Wreszcie wybrała stary wysoki budynek, z wieloma wysuniętymi cegłami, odpadłym cynkiem i dziurami. Jak na dawnego skrytobójcę przystało zaczęła zręcznie wspinać się na budynek. Endros był tuż za nią. Kichnęła. Pióro wylądowało jej na nosie. Prawie spadła jednak jakaś wyrwa w ścianie ją uratowała. Spojrzała z nienawiścią na pióro po czym błyskawicznym ruchem wsadziła je do kieszeni. Znów jak czarny cieni zaczęła wspinać się po ścianie.
-
W poszukiwaniach dotarłam aż do kanałów. Idąc za za jakimś wilkołakiem znalazłam schody z coraz to wyższych dachów. Zaczęłam się na nie gramolić.
-
Poszukując wejścia na jakikolwiek dach dotarłam tutaj. I znalazłam dość sprzyjające miejsce... I zaczęłam się wdrapywać.
-
Wbiegła. Nerwowo rozglądnęła się po okolicy. Zobaczyła jakąś drabinkę. Powoli i ostrożnie zaczęła się wdrapywać. Niestety nie szło jej to najlepiej.
-
Łaził po kanałach w te i wefte szukając jakiś schodów na dach. Ale nie, oczywiście, wszędzie tylko drabinki. Nikt nie pomyślał o tym, że może tędy łazić wilk. Po kilku minutach ciągłego marudzenia wreszcie znalazł jakieś schody i zaczął się po nich niezdarnie gramolić.