Nedrith...
Dzikie Ziemie => Ruiny Miasta => Wątek zaczęty przez: Evora w Sierpień 15, 2014, 10:03:09
-
(http://images6.alphacoders.com/388/388653.jpg)
-
Lecą.
-
Przyszła do portu i stanęła na pomoście. Patrzyła na nieliczne statki, które pływały po wodzie, w poszukiwaniu wolnego miejsca. Amber kusiło, by kiedyś wypłynąć gdzieś daleko, najlepiej za morze. Jednak kto wie co ją tam czekało, może jałowa ziemia albo dzika dżungla. Ziewnęła znudzona i wtedy usłyszała jakieś podekscytowane krzyki kilku dzieci, które bawiły się w porcie. Dziewczyna uniosła głowę i zauważyła jakieś ogniste ptaki. Leciały porozrzucane po całym niebie, niektóre bardzo wysoko, na wysokości chmur, a niektóre nisko, niemalże nad dachami niektórych domów. Ich barwy były różne. Niektóre były żółte, pomarańczowe albo rdzawoczerwone, Amber rozpoznała jednak w owych ptakach feniksy. Nie miała pojęcia, że one tu żyją. Każdy ptak był niezwykle piękny. Zaciekawiona wstała i poszła za feniksami. Gdzie one lecą i po co? Mogła się tego dowiedzieć i tak nie miała nic do roboty.
-
Wszedł trzymając głowę w dłoni. Idealne miejsce do zapominania rzeczy. Wszyscy krzyczą, dzieci się bawią, po niebie lecą feniksy. Co czekaj... Spojrzał do góry, pod chmurami leciały Wielkie ptaki o jaskrawych kolorach. Zaczął iść w stronę w którą leciały.
-
Znalazł domek, niski i zapadający się. Wszedł na wyższe piętro i prawi dosięgał feniksa. Wszedł najwyżej gdzie umie, i wyciągną rękę do góry.
-
Przyszedł tu, zaciekawiony dziwnym pomarańczowym blaskiem który zobaczył z daleka. Na miejscu zobaczył kilka osób. Normalnie zaczął by ich po kolei lizać po twarzach, ale teraz miał inne plany. Zamierzał dosięgnąć któregoś z ptaków. Jakimś cudem wylazł na dach niedużego domku. Wypatrzył jakiegoś nisko lecącego feniksa i skoczył w jego stronę. Złapał zębami jego ogon i spadł na brzuch. Przestraszył się, że sobie coś złamał, ale był tylko nieco potłuczony. Spojrzał na kilka piórek które miał w pysku. Były ciepłe. Szybko nazwał je Uzo, Piko i Maryla i znowu zaczął szukać jakiegoś miejsca do łapania ptaków.
-
------
Ja was ludzie nie rozumiem. Po to robię wątek dachy, aby tam wbijać. Bierzcie najlepiej przykład z poprzedniego eventu, albo z Amber.
-
----
Trzeba było feniksami napisać że tam lecą to by było wszystko jasne a jak się jest takim tępym bahorem jak ja to nic nie jest jasne. A tak btw to czemu na dachy idzie się kanałami a nie jakimiś kurde schodami, drabinką czy helikopterem ( brawo Emiliuszu .-. )?
-
-----
Bo tak.
-
Na chwile spuściła wzrok i spojrzała na tłum ludzi i biegnących dzieci. Wśród nich dostrzegła niebieskie włosy. Czyżby Bezimienny? Nawet jeśli tak to szybko straciła go z oczu. Wtem coś lekkiego spadło jej na nos. Kichnęła i złapała w dłoń to coś. Okazało się, że było to piórko jednego z feniksów, które tutaj przelatywały. Może były one cenne? Na pewno tak. Amber postanowiła zbierać drogocenne "rzeczy". Najszybciej byłoby gdyby złapała jednego ptaka i zabiła go, a potem oskubała ze wszystkich piór jak kurczaka, ale dziewczyna nie miała na to serca. Nie była w stanie skrzywdzić tak pięknych stworzeń.
-
Weszła. Dziewczyna usiadła na mostku, a jej nogi dyndały ledwo dotykając tafli wody. Podparła się od tyłu rekami i zaczęła przyglądać pływającym statkom. Interesowało ją po co one zawitały w porcie. Może żeby załadować towary? Mogły jeszcze uzupełniać zapasy, lub naprawiać dziurę w maszcie.
Okrzyki zahwytu wyrywały się coraz większej ilości osób. Jaki był powód ich zachwytu? Astra podobnie jak oni spojrzała na niebo. Duże kolorowe istoty lekko i zwinnie sunęły po niebie. Ich majestatyczna postać, te piękne skrzydła. Nigdy czegoś takiego nie widziała.
Dziewczyna zapatrzona w tajemnicze istoty siedziała niczym skamieniała. Były one takie piękne...
-
Ludzi gromadziło się coraz więcej, a feniksy nadal leciały powoli, jakby im się nie spieszyło. Wiele z nich gubiło pióra. Jednak nie tylko Amber postanowiła je zbierać. Gdy jedno piórko znajdowało się na wyciągnięcie ręki jakiś mały brązowowłosy chłopak ze śmiechem chwycił je i uciekł, chwalić się swym łupem. Za drugim razem dziewczyna złapała małe ogniste piórko i wrzuciła je do kieszeni. Na razie miała tylko dwa, taka ilość na nic jej się nie przyda. W którymś momencie nad jej głową przeleciał stary ptak, który gubił pióra. Uronił ich aż 6, ale Amber złapała tylko 2. Resztę porwały roześmiane dzieci. Rozdrażniona miała ochotę zamienić się w wilka, ale wtedy wywołałaby panikę. Musiała radzić sobie w tej gorszej postaci. Może powinna pójść do mniej zatłoczonych terenów? Wyłowiła z wody jeszcze jedno pływające piórko i spojrzała w niebo. Gdzież to lecą feniksy, w którym kierunku? Chyba za miasto. Przydałoby się jakieś dogodne miejsce by zbierać pióra.
-
Dziewczyna wstała z mostu i zaczęła przepychać się przez tłum. Te ptaki jak co roku, leciały na tereny ich plemienia, aby zakładać gniazda. Ponoć podczas przelotu nad miastem, znajdowało się z pośród tłumu dużo osób, które chciały mieć więcej piór. Wtedy one sięgały po łuki i zabijały te piękne istoty...
Nie. Astra nie mogła na to pozwolić. To było nieludzkie, mordować osobniki tego gatunku. Zaniedługo, będzie ich coraz mniej, a wtedy wyginą. Nie, Astra nie mogła o tym nawet myśleć. To było straszne. Tak straszne, ze niemal realne.
-
Stanęła obok Endrosa i zaczęła przyglądać się ptakom. Nałożyła strzałę na cięciwę i wystrzeliwała. Ptak zachwiał się, kilka piór ze skrzydeł ptaka wylądowały przed nią. Jedno było złamane zapewne przez strzałę.
-Nie warto niszczyć cennego życia dla kilku piór, nie skołuje feniksom szybkiej śmierci.- odpowiedziała na pytające oczy Endrosa. Poszła dalej.
-
Poszedł za Watriss, spod kaptury mignęły błyszczące oczy.
-Nic się nie zmieniłaś.- powiedział i zabrał z przed nosa pióro jakiemuś dzieciakowi. Posłał mu jedynie mordercze spojrzenie gdy ten próbował go kopnąć. Skrytobójca nie zabija bez potrzeby, łowca nie poluje bez celu.
-
Zobaczyła jak jakaś strzała wbiła się w piękne ciało jednego z ptaków. To było potworne! Jak najszybciej chciała znaleść tego kogoś kto skrzywdził tak piękne stworzenie. Chciała temu komuś powiedzieć co o nim myśli. Jakim to jest bezdusznym potworem.
-
Patrzała z zainteresowaniem jak ptak na chwile ogłuszony strzałą zaczyna spadać po czym błyskawicznym ruchem poderwał się do lotu. Lubiła patrzeć jak istoty instynktownie umykają śmierci. Zebrała kolejne piórko, miała już razem z Endrosem 5 piórek i pół, całkiem dobrze. Nie zamierzała tu polować, a przynajmniej nie na feniksy jeśli gdzieś tutaj jest Flemmy zapewne dostała by po łbie. Ciekawe gdzieś ty polatała Szła dalej, dzieci patrzyły z przerażeniem na nią i Endrosa, doszła do wniosku że albo robi wrażenie bardzo strasznej albo naopowiadano im jakiś bzdur by były grzeczne. Zaśmiała się pod nosem. Skierowała się w stronę wysokich dachów chcą widzieć czy gdzieś pośród tego tłumu nie ukryła się godna ofiara.
-
Amber miała pięć piórek. Na tym skończyło się jej szczęście, gdyż nagle wszyscy ludzie ubzdurali sobie, że trzeba te pióra łapać. Zawsze pojawił się ktoś szybszy od niej. Wtedy jacyś wariaci zaczęli strzelać w feniksy, odwróciło to uwagę ludzi, dzięki czemu Amber udało się złapać aż trzy(!) pióra na raz. Wsadziła je do kieszeni. Potem dzieci znów zaczęły biegać i szukać łupów, a dziewczyna postanowiła, że musi znaleźć jakieś ustronne miejsce. Wyszła w portu kierując się do miasta.
-
Idąc za złotawym blaskiem wpadłam w tłum ludzi. Już od razu zauważyłam o co chodzi. Coroczny przelot feniksów. Jednak tego roku było ich nadzwyczaj dużo. Wiedziałam jednak, że tutaj nie dam rady nic zdziałać, ze względu na masę ludzi. Postanowiłam poszukać jakiegoś wejścia na dachy.
-
Nie wiem kiedy i jak tu trafiłam, ale wiedziałam, co mam robić. Chronić ptaki. Na dachach widziałam zarysy jakichś postaci, więc postanowiłam to sprawdzić.