Nedrith...
Tereny Plemienia Ognia => Ognisty Zagajnik => Wątek zaczęty przez: Evora w Sierpień 15, 2014, 09:54:31
-
(http://images4.alphacoders.com/220/220238.jpg)
Z początku drzewa rosną rzadko. Dopiero później tworzą ciemną barierę pozbawioną światła.
-
Wleciały powoli. Coraz bardziej czuły, że zbliżają się do domu.
-
Gdy inni wyznaczyli kierunek dalej trafiłam bez problemu. Wyprzedziłam większość feniksów zbierając pióra.
-
Biegł trochę przed Astrix. Nie przykładał aż takiej uwagi do zbierania piórek. Podniósł tylko jedno czy dwa w biegu. Co chwila spoglądał do tyłu, czy Astrix dalej tam jest.
-
- Spoko, idę - wydyszałam, coraz bardziej zmęczona. Miałam dobrą kondycje, ale nie najlepszą.
-
Przystanął. Nad nimi leciała kolejna chmara feniksów która wydawała się nie mieć końca. Dobra, fajnie, ale byli teraz w lesie. Nisko. Czyli nie mógł już tak po prostu skakać w stronę feniksów. A szkoda, ta taktyka była całkiem dobra. Rozejrzał się. Dookoła tylko drzewa. W wilczej formie nie mógł na nie wchodzić... Czyli pozostało mu zbierać tylko te nieliczne piórka które same wypadają ptakom... Burknął, niezadowolony.
-
Dobra przyznaje, zgubiła się. Ale to nie oznacza że będzie teraz łazić po nieznajomych i pytać gdzie jest. Nie będzie udawała że zbiera pióra puki nie znajdzie jakiegoś miejsca które pamięta. Jeśli nie znajdzie nic po drodze to na pewno rozpozna gniazda a tam prosta do ,,domu,,. Zaczęła zbierać pióra w wilczej formie po czym wskoczyła na drzewo łapiąc jakiegoś feniksa i wyrywając mu pióra z ogona.
-
Nemeir - 2 pióra.
Watriss - 1 pióro. Wilki nie umieją chodzić po drzewach.
-
Z lekkim opóźnieniem przywędrowała na obrzeża lasu. Na szczęście feniksy wciąż tu były, tak samo jak basior z dziewczyną i ta czarna wariatka z wieży. Ognika i bezimiennego Amber nigdzie nie widziała. Ruszyła ścieżką, podążając za stadem, czy może raczej legionem lecących feniksów mają nadzieję, że któryś uroni choć kilka pióra.
-
Weszłam się na drzewo i zaczęłam wyrywać piórka feniksom. Taktyka nie była zła. Feniksy nie spodziewały się, że ktoś wlezie na drzewo, więc leciały dość nisko.
-
Gdy złapałam kolejne kilka piórek zrzuciłam je na ziemię. Wprawdzie chodziło o cenne przedmioty, ale wilki nie chodzą po drzewach, więc trzeba trochę umilić im życie.
-
Złapał kilka piór które zrzuciła Astrix. Nie miał pojęcia po co to robi, ale skoro je zrzuciła to chyba ich nie chce...
-
Zeskoczyłam z drzewa. Przyjrzałam się osobom będącym w okolicy. Razem było nas czterech. Potem podeszłam do wyższego drzewa i zaczęłam się na niego wspinać, jednak już po chwili zrezygnowałam. Uznałam, że chwileczkę odpocznę po biegu. Zatrzymałam się więc na najniższej gałęzi, oparłam o pień i wygrzewałam się w niewielkiej plamie słońca. Po kilku minutach mój oddech wyrównał się.
-
Lecące feniksy nie gubiły już tak dużo piór. Pewnie te najsłabsze powypadały gdy leciały nad dachami. Mimo wszystko co jakiś czas kilka niedużych piór spadało na ziemię. Wilk podniósł kilka, ale coraz bardziej zaczynało mu się nudzić zwykłe zbieranie. Nie mógł już skakać za ptakami co było fajną zabawą, więc musiał sobie teraz znaleźć inne zajęcie. Przez chwilę po prostu ganiał w między drzewami i węszył za grzybkami, ale rosły tu tylko takie bardziej pospolite... Zaczął więc ganiać za królikami i małymi ptakami które lądowały na trawie.
-
Patrzyłam na Nemeir. O tak, już się nie mogłam doczekać przemiany, ale do oczekiwania przywykłam. Jednak teraz myślałam głównie o tym, jakie to uczucie, kiedy ciało zmienia kształt. Często o tym myślałam.
-
Zauważył, że Astrix się na niego gapi. Podbiegł do niej i pomachał ogonem.
____
*Nemeira. Odmienia się :|
-
Uśmiechnęłam się do niego. Zlazłam z drzewa i potarmosiłam jego futro.
--
Ok, ok :)
-
Zaczął skakać wokół niej jak szalony. W takich sytuacjach czuł się jak pies a nie wilk. Mógłby teraz nawet biegać za patykiem i go przynosić. Wbrew pozorom to strasznie fajne.
-
Pod ciężarem Nemeira przewróciłam się na plecy. Chyba nie zdawał sobie sprawy z tego, że jako wilk jest dosyć ciężki.
-
Polizał ją po twarzy, zeskoczył z niej i zacząć biegać w kółko. To się chyba nazywało głupawka.
-
Astrxi - 3 pióra.
Nemeir - 2 pióra.
-
Otarłam twarz ze śliny wilka. Gdy on był zajęty ganianiem w kółko ja bezszelestnie skryłam się za pobliskimi krzakami. Nemeir niczego nie zauważył i zaczął ścigać jakąś wiewiórkę. Dostosowałam się do cieni na trawie i niewidoczna zastygłam w bezruchu. Jedyne, co mnie zdradzało to zapach.
-
Nie zauważył dziwnego zachowania Astrix. Mógłby ją wyczuć, ale w tym momencie cały jego umysł zaprzątało gonienie wiewiórki.
-
Amber ignorowała resztę wilków i ludzi, którzy tu byli. Minęła ich wszystkich i wysforowała się naprzód. Mogła się przemieć w człowieka i wejść na drzewa, tak jak robiła to ta dziewczyna, ale była na to zbyt leniwa. Co chwilę przystawała i zbierała pióra, które leżały na ziemi. Było ich o wiele mniej niż na dachach, no ale zawsze. Lepsze to niż nic. Feniksy leciały coraz szybciej, chyba były już blisko celu.
-
Siedziałam tak w cieniu krzaka. Chyba się lekko przysnęłam, bo znacznie zgłodniałam. Wyciągnęłam więc z torby krzesiwo i rozpaliłam niewielkie ognisko. Ustawiłam kilka patyków na kształt stojaka i zawiesiłam na nim garnuszek. Wrzuciłam do niego trochę suszonego mięsa i wlałam wodę.
- Za godzinę będzie obiad - stwierdziłam i opuściłam ''obozowisko''. Znowu weszłam na drzewo i gdy feniks był wystarczająco nisko przeczesywałam palcami jego pierze i czasem zostawało pomiędzy nimi kilka piór. Jednak kątem oka pilnowałam ogniska.
-
Dopadł wiewiórkę i zagryzł ją. Bawił się nią chwilę po czym postanowił odgryźć jej głowę. Zrobił to i biegał dalej, z bezgłową wiewiórką w zębach.
-
Zerknęłam na dół. Widząc bezgłową wiewiórkę w zębach Nemeira skrzywiłam się lekko, ale zaraz potem uśmiechnęłam. Zdobywszy kilka piórek zeszłam z drzewa zerknąć jak tam jedzenie, chociaż pewnie było jeszcze niegotowe.
-
Upuścił wiewiórkę na ziemię. Nie do końca wiedział co teraz ma z nią zrobić, więc ją zjadł. Rozejrzał się, szukając jakiegoś zajęcia. Wygrzebał ze ściółki kilka piórek, znalazł i zjadł jakiegoś grzybka... I dalej nie miał żadnego zajęcia. Podszedł więc do ogniska które rozpaliła Astrix i położył się obok niego.
-
- Hej. Jak tam wiewióra? - spytałam z udawaną powagą. Przemieszałam patykiem zawartość kociołka.
-
Podniósł głowę.
- Ylllllll...
Miało to oznaczać, że jadał lepsze rzeczy. Na przykład konserwy Evory.
-
Zaśmiałam się nie mogąc się powstrzymać.
- Chcesz trochę? - Spytałam wskazując na potrawę bulgocącą w garnku. Wyciągnęłam z torby dwie miski.
-
Pokręcił głową i położył się na plecach. Obserwował niebo po którym sunęły feniksy. Teraz leciały zdecydowanie szybciej, pewnie są blisko swojego celu...
-
- Okej... - schowałam jedną miskę i nalałam do drugiej... Eee... Po chwili namysłu postanowiłam, że to gulasz. Nigdy nie byłam dobrą kucharką. Mimo to zjadłam szybko.
- Sądzisz, że trzeba gonić te ptaszory? - spytałam niepewnie. Leciały już znacznie szybciej niż przy dachach. Znaczyło to, że są już blisko celu.
-
Pokiwał głową. Wszyscy to robili. Zresztą sam był ciekaw gdzie one lecą. I bardzo chciał zobaczyć ich gniazda. Muszą wyglądać pięknie...
-
- Dobra - Zaczęłam sobie wyobrażać tysiące gniazd płomiennych ptaków gasząc ognisko. Umyłam naczynia resztką wody z bukłaka i wsadziłam wszystko do torby. Wstałam chwiejnie. Nogi miałam zesztywniałe od dość długiego siedzenia. - To idziemy.
-
Amber +3 pióra
-
Zeskoczyła z kołka na którym siedziała. Postanowiła pójść dalej nie przyglądając się już zabawie dziewczyny i wilczura. Zbyt przypominało to jej o czasach za których jeszcze ni przeszła przemiany a on jeszcze żył. O czym ona myśli! Nie powinna wspominać tego
durnia palanta który dał się zabić. Gdy głębiej o tym pomyślała to wszystko wokół niej było szalone. Siostra ciągle znikała, najlepszy przyjaciel jest poszukiwany przez jakąś sektę, a ona chce zabić wszystkich zabić, przynajmniej tak się jej wydaje.
-
Tez wstal. Na pewno musieli juz isc? Tu byla masa wiewiorek i innych malych zwierzat ktorym mozna urwac glowe...
-
Odlatują.
-
Astra weszła niepewnie. Nie było tutaj dużo osób, no przynajmniej mniej niż na dachach. Powoli zaczęła iść na przód wlepiając wzrok w ziemię. Szczęście jej sprzyjało, bo znalazła jakieś małe pióra. No, ale pióra.
-
Amber podążyła za feniksami, wchodząc głębiej w las.
Astra - 2 pióra.
-
Idzie dalej.